تا به شبهه‌های منکران ربوبیّت و یگانگی خداوند، پاسخ دهند و ردّیه‌ای بر ادلّه آنان بنگارند. امام صادق علیه السلام در پاسخ مفضّل، رساله مفصّلی تألیف فرمود که به توحید مفضّل شهرت یافته است. امام علیه السلام در آغاز این رساله ارزشمند، خطاب به مفضّل بن عمر می‌فرماید:
۰.وَ لَعَمری ما اُتِیَ الجُهَّالُ مِن قِبَلِ رَبِّهِم وَ إنَّهُم لَیَرَونَ الدَّلالاتِ الواضِحاتِ وَ العَلاماتِ البَیِّناتِ فی خَلقِهِم وَ ما یُعایِنُونَ فی مَلَکُوتِ السَّماواتِ وَ الأرضِ وَ الصُّنعَ العَجیبَ المُتقَنَ الدَّالَّ عَلَى الصَّانِعِ.
۰.به جان خودم سوگند که نادانان، از سوی پروردگارشان ضربه نخوردند. آنان دلالت‌های آشکار و نشانه‌های روشن را در وجود خویش می‌بینند و [می‌بینند که] آنچه از ملکوت آسمان‌ها و زمین و آفرینش شگفت‌انگیز و استوار گیتی مشاهده می‌کنند، نشان از وجود سازنده دارد.
سپس در باره نقش گناه و نافرمانی خداوند در بی‌دینی و الحاد می‌فرماید:
۰.وَ لَکِنَّهُم قَومٌ فَتَحُوا عَلَى أنفُسِهِم أبوابَ المَعاصی وَ سَهَّلُوا لَها سَبِیلَ الشَّهَواتِ فَغَلَبَتِ الأهواءُ عَلَى قُلُوبِهِم وَ استَحوَذَ الشَّیطانُ بِظُلمِهم عَلَیهم وَ کَذَلِکَ یَطبَعُ اللَّهُ عَلى قُلُوبِ المُعتَدینَ.۱
۰.امّا این مردمان، درهای گناهان را به روی خویش گشودند و راه شهوت‌ها را بر خود هموار ساختند. از این رو، هوس‌ها بر دل‌هایشان چیره گشت و بر اثر ستم خودشان، شیطان وجود آنان را تسخیر کرد و این چنین، خداوند بر دل‌های تجاوزگران، مُهر می‌زند.
از نگاه امام صادق علیه السلام، بی‌دینی و کفر، نتیجه گناه و نافرمانی خداوند است و آموزه‌های دینی به وسیله افرادی به سخره گرفته می‌شوند که راه شهوترانی و هوسرانی را برای خود هموار می‌یابند و افسار خویش را در اختیار شیطان قرار می‌دهند. این افراد، خواستار آزادی در اعمال ناروا و ناپسند هستند و در انجام انواع معاصی ابایی ندارند و با بی‌پروایی به زشتی‌ها رو می‌آورند. چنین افرادی، شایستگی پذیرش دین و ایمان را از دست می‌دهند. از این رو نشانه‌ها و نمودهای دینی را
