دو. بهشت و دوزخ: اعتقاد به بهشت به عنوان خانه امن الهی برای صالحان و دوزخ به عنوان محلّی برای کیفر گنهکاران و معصیتکاران، از دیگر نکات عقیدتی است که عبد العظیم حسنی به آن پرداخته است:
۰.وَ إِنَّ الجَنَّةَ حَقٌّ وَ النَّارَ حَقٌّ.
۰.[معتقدم که] بهشت، راست است و آتش [دوزخ]، راست است.
سه. صراط: از دیگر مسائل اعتقادی، باور به صراط است. مراد از صراط، مسیری است که انسان برای رسیدن به بهشت باید از آن عبور کند. انسان مؤمن باید به حقّانیت صراط معترف باشد. عبد العظیم حسنی به حقّانیت صراط نیز اعتراف می‌کند و می‌گوید:
۰.وَ الصِّرَاطَ حَقٌّ.
۰.و [معتقدم که] صراط، راست است.
چهار. میزان: مراد از میزان، معیار و سنجه‌ای است که در قیامت، اعمال انسان را با آن می‌سنجند. قرآن از حقّانیت این سنجه یاد می‌کند و می‌فرماید:
۰.(وَ الوَزنُ یَومَئِذٍ الحَقُّ.۱
۰.سنجش [عقاید و اعمال] در آن روز، حق [و راست] است).
روز قیامت، اعمال و عقاید انسان را با یک معیار و میزان می‌سنجند که بر اساس آن، اعمال هر فردی وزن مخصوصی پیدا می‌کند. به طور مسلّم، حقیقت و چیستی این میزان، فرسنگ‌ها با میزان‌های دنیوی تفاوت دارد؛ امّا همین اندازه که انسان باور داشته باشد که در قیامت اعمالش با ملاکی سنجیده و ارزشیابی می‌گردد، کافی است. عبد العظیم علیه السلام نیز به همین اندازه در عقاید خود، به مسئله میزان، اقرار کرده است:
۰.وَ المِیزَانَ حَقٌّ.
۰.و [معتقدم که] میزان راست است.
در پایان این بخش، باور به اصل قیامت بیان می‌شود و عبد العظیم حسنی، باور خود را
