شناسایی واجبات و محرّمات الهی، از توان سرشت و اندیشه خارج است و بیان چنین مسائلی بر عهده فرستاده‌های الهی است که پیام خداوند را از طریق وحی دریافت کنند و به مردم برسانند. در آیاتی از قرآن به نقش وحی در بیان توحید و باورهای ایمانی اشاره شده است:
۰.(وَ ما أرسَلنا مِن قَبلِکَ مِن رَسُولٍ إِلَّا نُوحی إِلَیهِ أنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا أنَا فَاعبُدُون.۱
۰.و پیش از تو هیچ فرستاده‌ای را نفرستادیم، مگر آن که به او وحى مىکردیم که: معبودى جز من نیست. پس [تنها] مرا پرستش کنید).
فطرت، عقل و علم، پیامبران درون و انبیای الهی، پیامبران بیرون هستند. هر پیامبری به چیزی دعوت می‌کند که پیامبران درون، انسان را به آن فرا می‌خوانند. در حقیقت، پیامبران الهی به چیزی دعوت می‌کنند که پیش از آن، پیامبران درون، انسان را با آن آشنا ساخته‌اند. نخستین پیام مکتب وحی، توحید و یگانگی آفریدگار جهان است که انبیای الهی به وسیله آن، برای پرستش و فرمانبری مردم از یکتای بی‌همتا زمینه‌سازی می‌کنند. پرستش و فرمانبری از چنین خداوندی، هدف آفرینش را تأمین می‌کند.
انسان برای اطاعت از آفریدگار جهان، باید برنامه زندگی را از کسی دریافت کند که از طریق وحی به آن دست یافته است. به بیان دیگر، ایمان در گرو دنباله‌روی از کسانی است که به وحی الهی دسترس دارند. لازمه این مطلب، پیروی و اطاعت از انبیاست. پیامبر خدا صلی الله علیه و اله در باره نقش پیامبران و انبیای الهی در دستیابی مردم به ایمان می‌فرماید:
۰.وَ ابتَعَثَ فِیهِمُ النَّبِیِّینَ... لِیَعقِلَ العِبَادُ عَن رَبِّهِم ما جَهِلُوهُ فَیَعرِفُوهُ بِرُبُوبِیَّتِهِ بَعدَ مَا أنکَرُوا وَ یُوَحِّدُوهُ بِالإِلَهِیَّةِ بَعدَ ما عَضَدوا.۲
۰.خدا در میان آنان، پیامبران را به پیامبری بر انگیخت... تا بندگان آنچه را در باره پروردگار خویش نمی‌دانستند، بدانند و ربوبیت او را که منکرش بودند، بشناسند و از کژراهه[ی شرک] به در آیند و او را در اُلوهیتش یگانه بدانند.
بعثت انبیا برای این است که مردم با برنامه‌های خداوند که برای ساماندهی زندگی انسان و
