مَلُومینَ فَمَنِ ابتَغى وَراءَ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ العادُونَ.۱
۰.و آنان که نگه‌دارنده نیروى شهوت خویش اند، مگر با همسران خود یا کنیزانی که در ملک آنهایند؛ چرا که آنان [در کامجویی در این دو مورد] مورد سرزنش نیستند. پس هر که [برای التذاذ جنسی] فراتر از این جوید، چنین کسانى از حد گذرانندگان [از دستور اسلام] اند).
واژه «فُروج» جمع «فَرج» به معنای شرمگاه و عورت زن و مرد است. حفظ فروج، کنایه از پاک‌دامنی جنسی و پرهیز از آمیزش جنسی نامشروع مانند زنا، لواط و یا جمع شدن با حیوانات است.۲ مؤمنان، کسانی هستند که ایمان، آنها را از آلودگی جنسی حفظ می‌کند. آنها دامن خود را پاک نگاه می‌دارند و شرمگاه خود را جز در مورد همسران و کنیزکان خویش، حفظ می‌کنند. اگر کسی از این مرز تجاوز کند و با غیر از همسر و کنیز خود آمیزش جنسی داشته باشد، متجاوز از حدود الهی به شمار می‌آید و نمی‌تواند مؤمن حقیقی باشد.
بر اساس این آیه، هر نوع ارضای جنسی که خارج از آمیزش با همسر یا کنیز باشد، تجاوز از مرز است و بهره‌گیری جنسی صحیح به شمار نمی‌آید. یکی از مصادیق این آیه نورانی، استمنا (خوداِرضایی) است. امام صادق علیه السلام در پاسخ سؤالی در باره استمنا فرمود:
۰.إثمٌ عَظِیمٌ قَد نَهَى اللَّهُ تَعالَى عَنهُ فِی کِتابِهِ وَ فاعِلُهُ کَناکِحِ نَفسِهِ وَ لَو عَلِمتُ بِمَن یَفعَلُهُ ما أکَلتُ مَعَهُ.۳
۰.گناه بزرگی است که خدای متعال در کتاب خود از آن نهی فرموده است و کننده این کار مانند کسی است که با خودش ازدواج کند. اگر بدانم کسی این کار را می‌کند، هرگز با او غذا نمی‌خورم.
امام علیه السلام در بیان مستند قرآنی این مطلب می‌فرماید:
۰.قَولُ اللَّهُ (فَمَنِ ابتَغى وَراءَ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ العادُونَ) وَ هُوَ مِمَّا وَراءَ ذَلِکَ.
