گزندی به او برساند، از جرگه اهل ایمان خارج میشود. چنین فردی، به خاطر اقرار زبانی به شهادتین، به حسب ظاهر، مسلمان شمرده میشود و احکام ظاهری اسلام در مورد او اجرا میشود؛ ولی مسلمان واقعی به شمار نمی‌آید. به تعبیری، خون و مال او محترم و ازدواج با او جایز است و احکام ظاهری اسلام در مورد او جاری می‌گردد؛ ولی ایمان او در قیامت، گرهی از مشکلاتش باز نمی‌کند و از آثار ایمانِ حقیقی بی‌بهره می‌ماند.
آزردن فاطمه زهرا علیها السلام نیز سرانجامی جز بی‌ایمانی ندارد. پیامبر خدا صلی الله علیه و اله در احادیث مختلف، زهرا علیها السلام را پاره تن خود خوانده و آزردن او را مساوی با آزردن خود دانسته است. از این رو، کسی که موجب رنجش فاطمه علیها السلام شود، ایمانش ناپایدار است و بی‌ایمان از دنیا می‌رود. پیامبر خدا صلی الله علیه و اله در باره مقام والای دخت خود می‌فرماید:
۰.إنّ فاطِمَةَ بَضعَةٌ مِنِّی مَن آذاها فَقَد آذانی وَ مَن غاظَها فَقَد غاظَنی وَ مَن سَرَّها فَقَد سَرَّنی.۱
۰.فاطمه، پاره تن من است. هر کس او را بیازارد، مرا آزرده است و هر کس او را عصبانی کند، مرا عصبانی کرده است و هر کس او را شاد سازد، مرا شاد ساخته است.
