۰.حقیقت خوش‌بختی، آن است که عمل انسان به خوش‌بختی ختم شود و حقیقت بدبختی، آن است که عمل انسان با بدبختی به سرانجام رسد.
ناپایداری در ایمان، نتیجه عملکرد انسان است. انسان در اثر انجام برخی از کارها، توفیق به مقصد رساندن گوهر ایمان را نمی‌یابد. خداوند متعال به خاطر چنین اعمالی، گوهر ایمان را از انسان سلب می‌کند.
سرانجام ایمان مستودع
کسانی که ایمان مستودع داشته باشند، در مسیر ایمان، پایداری نمی‌ورزند و پس از ایمان، به کفر رو می‌آورند. چنین افرادی از دین بر می‌گردند و در حال کفر از دنیا می‌روند و ایمان گذشته، به حال ایشان سودمند نخواهد بود. چه بسا این افراد پس از کفر، دیگر بار به ایمان باز گردند؛ ولی به دلیل ناپایداری در مسیر ایمان، دوباره به کفر بازگشت می‌کنند. خدای متعال، توفیق ایمان را از چنین افرادی سلب می‌کند و پایانِ ناخوشی برای ایشان قرار می‌دهد.
برخی از آیات قرآن، سرانجام ناپایداری در ایمان را چنین برشمرده‌اند:
۱. بی‌نصیبی از غفران و هدایت الهی
کسانی که در مسیر ایمان، اهل استقامت و پایداری نباشند، از هدایت خداوند فاصله می‌گیرند و در تاریکی کفر سرگردان می‌مانند. چه بسا افرادی که در زمره نیکان و مؤمنان هستند ولی به خاطر ناپایداری در ایمان، به بی‌ایمانی و بدفرجامی گرفتار می‌شوند. خدای متعال در قرآن کریم، سرانجام ناپایداری در ایمان را به مسلمانان هشدار می‌دهد:
۰.(إنَّ الَّذینَ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا ثُمَّ ازدادُوا کُفراً لَم یَکُنِ اللهُ لِیَغفِرَ لَهُم وَ لا لِیَهدِیَهُم سَبیلاً.۱
۰.همانا کسانى که ایمان آوردند [و] سپس کفر ورزیدند [و] سپس ایمان آوردند [و] سپس کافر شدند [و] سپس بر کفرشان افزودند، خداوند هرگز بر آن نیست که آنها را بیامرزد و به راهى هدایت نماید).
یعنی آنهایى که ایمان و کفر در آنها تکرار یافته و بر کفر مستقر شدهاند، توفیق ایمان نمىیابند.
