ساخت و گسترش هیجانهای مثبت از آن سخن رفته است.۱
در زمینه بخشش و توجّه به ابعاد سلامت روانی و خشنودی از زندگی این سازه روانشناختی، حجم وسیعی از مطالعات، انجام گرفته است.۲
همچنین وی نیز همانند سلیگمن از مداخله «نعمتشماری» و «سپاسگزاری» نیز استفاده نموده است.
برنامه تصوّر بهترین وضعیت
بوئم و لوبومیرسکی، علاوه بر فعّالیتهای پیشگفته (یعنی نعمتشماری، تشکّر و مهربانی)، از دو فعّالیت دیگر هم ـ که در مطالعات مختلف به کار گرفته شدهاند ـ، یاد کردهاند.۳ یکی از این فعّالیتها «تصوّر کردن خود در بهترین شکل ممکن»۴ است.
شلدون و لوبومیرسکی، این فعّالیت را برای اوّلین بار به کار بردهاند. این مداخله، چهار هفتهای است و در آن، فرد باید خود را در بهترین شکل ممکن تصوّر کند؛ یعنی خیال کند که به همه آرزوهایش رسیده است.۵ کینگ (۲۰۰۱ م) نشان داده که نگارش در باره بهترین حالت ممکن در آینده، فرایندی است که احتمالاً خوشبینی را افزایش میدهد و به ادغام اولویتهای فردی با اهداف زندگی ـ که با افزایش بهزیستی روانی ارتباط دارد ـ، کمک میکند.
شلدون و لوبومیرسکی، اثر این مداخله را در مطالعهای بررسی کردند. در این تحقیق، آزمودنیها سه گروه بودند. در گروهی، این مداخله به کار رفت و در گروهی دیگر، نعمتشماری (سپاسگزاری) استفاده شد، در حالی که در گروه گواه، افراد، صرفاً وقایع روزانه را یادآوری میکردند. نتایج نشان داد که شرکتکنندگان هر دو گروه تجربی، بلافاصله پس از کاربرد مداخلهها، از افزایش احساسات مثبت گزارش دادند؛ امّا این افزایش، فقط در
1.. فردریسکون، ۲۰۰۹ (به نقل از براتی، ۱۳۸۸).
2.. پترسون، ۲۰۰۰؛ لوپز ۲۰۰۹ (به نقل از براتی، ۱۳۸۸).
3.. بوئم و لوبومیرسکی، ۲۰۰۹ (به نقل از براتی ۱۳۸۸).
4.. visualizing best possible selves.
5.. شلدون و لوبومیرسکی، ۲۰۰۶ (به نقل از براتی، ۱۳۸۸).
