نماز می‌خواند فرمود: «خداوند برای این امّت، آسانی را اراده کرده و سختی را از آنان نخواسته است».۱
در ماجرای دیگری نقل شده که پیامبرصلی الله علیه و آله با دیدن کسی که نماز میخوانْد، پرسید: «او کیست؟». راوی میگوید: من از او تعریف کردم. پیامبر خداصلی الله علیه و آله فرمود: «ساکت باش تا به گوش او نرسد که نابودش میکنی!».
سپس به سمت خانه یکی از همسرانش حرکت کرد و دست مرا رها کرد و دو بار فرمود: «بهترین دینداری شما، آسانترین آن است».۲
نقل شده است که در زمان پیامبر صلی الله علیه و آله روزی مردم منتظر نماز صبح بودند که کسی با سر خیس از غسل جنابت، وارد می‌شود و با آنها نماز می‌خواند. وقتی نماز تمام می شود، مردم به سمت پیامبر خداصلی الله علیه و آله می‌روند و پیدرپی می‌پرسند: ای پیامبر خدا آیا دیدید؟! آیا در این کار بر ما اشکالی وجود دارد؟ پیامبرصلی الله علیه و آله در پاسخ، دو بار تأکید فرمود: «ای مردم! در دین خدا آسانی است».۳
بنا بر این، دین، سهل و آسان است و باید آن را آسان گرفت و آسان گرفتن آن، به این است که فراتر از آنچه در دین آمده، سخت گرفته نشود. اگر کسی ماهیت دین را آن گونه که هست بشناسد(دین‌شناسی) و به همان اندازه که دین گفته عمل کند(دینداری)، بیتردید، نه تنها از دین بیزار نمیشود، بلکه به آن علاقه پیدا میکند و از آن راضی می‌شود. بسیاری از نارضایتیهای تشریعی، به خاطر ناآگاهی از حقیقت دین و یا عملکرد نادرست در دینداری است. با اصلاح این امر میتوان رضایت تشریعی را به دست آورد.
1.. محجن بن الأدرع: إنَّ رَسولَ للّهِ صلی الله علیه و آله رَأى رَجُلاً یُصَلّی فَتَرآهُ ببَصَرِهِ ساعَةً فَقالَ أتَراهُ یُصَلّی صادِقاً قُلتُ یا رَسولَ اللّهِ ذا أکثَرُ أهلِ المَدینَةِ صَلاةً فَقالَ لا تُسمِعُهُ فَتُهلِکُه وقالَ: إنَّ اللّهَ إنّما أرادَ بِهَذِهِ الاُمَّةِ الیُسرَ ولا یُرِد بِهِم العُسرَ (الدر المنثور، ج۱، ص۱۹۲).
2.. امام علی علیه السلام: النَّبیُّ صلی الله علیه و آله دَخَلَ المَسجِدَ وإذا هُوَ بِرَجُلٍ یُصَلّی فَقالَ لی مَن هَذا فَأتیتُ عَلَیهِ فَأثنَیتُ عَلَیهِ خَیراً فَقالَ اسکُت لا تُسمِعهُ فَتُهلِکهُ قالَ ثُمّ أتى حُجرَةَ أمرَأةٍ مِن نِسائِهِ فَنَفَضَ یَدَهُ مِن یَدی قالَ إنَّ خَیرَ دینِکُم أیسَرُهُ إنَّ خَیرَ دینِکُم أیسَرُهُ (مسند ابن حنبل، ج۴، ص۳۳۸ و ج۳، ص۴۷۹).
3.. غاضرة بن عروة الفقیمی: أخبَرَنی أبی قالَ: أتَیتُ المَدینَةَ فَدَخَلتُ المَسجِدَ والنّاسُ یَنتَظِرونَ الصَّلاةَ، فَخَرَجَ عَلَینا رَجُلٌ یُقَطّر رَأسُهُ مِن وُضوءٍ تَوَضَّأَ أو غُسلٍ اغتَسَلَهُ، صَلّى بِنا، فَلَمّا صَلَّینا جَعَلَ النّاسُ یَقومونَ إلَیهِ یَقولونَ یا رَسولَ اللّهِ أرَأیتَ کَذا، أرأیت کَذا، یُرَدّدُها مَرّات فَقالَ رَسولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله: یا أیُّها النّاسُ إنَّ دینَ اللّهِ فی یُسرٍ، یا أیُّها النّاسُ إنَّ دینَ اللّهِ فی یُسرٍ (مسند أبی یعلی، ص۲۲۵، ح۶۸۲۸). نیز، ر.ک: مسند ابن حنبل، ج۵، ص۶۹
