و به لحاظ احساس، در حال رضایت. بنا بر این، هیچ تلازمی میان ناخوشایندی زندگی و نارضایتی وجود ندارد.
نمونههای این وضعیت را نیز در قرآن و سیره معصومانعلیهم السلام میتوان دید. در قرآن کریم در باره بارداری مادر آمده است: (حَمَلَتْهُ أُمُّهُ و کُرْهًا؛ و مادرش، او را با سختی حمل میکند).۱ کُرْه، یعنی سختی، و کراهت یعنی ناخرسندی. مادر، در دوران بارداری، فرزند خود را با سختی حمل میکند؛ امّا سؤال این است که آیا این کار، همراه با ناخرسندی و نارضایتی است؟ ممکن است این کار، مشقّت داشته باشد؛ امّا مادر با عشق، رضایت و خرسندی تمام، این کار را انجام میدهد. نباید تصوّر کرد که پیامد قطعی سختیها، ناخرسندی و نارضایتی است و شادمانی و دشواری، با هم، قابل جمع نیستند!
انبیا و اولیای الهی نیز بیشترین سختیها را در زندگی تجربه کردهاند؛ امّا هرگز ناراضی و ناخرسند نبودند. سید الشهداعلیه السلام با وجود همه سختیها و دشواریها، راضی بود. برخی این گونه تصوّر میکنند که گویا امام حسینعلیه السلام هیچ سختیای را درک نکرده و یکپارچه، راضی بوده است. تصوّر آنان این است که درک مشقّت و سختی یعنی نارضایتی! در حالیکه هیچ ملازمهای میان این دو نیست. امام حسینعلیه السلام همانند هر انسان دیگری، درد و رنجِ مبارزه و ضربت شمشیر و نیزه و داغ از دست دادن عزیزان را میچشد؛ امّا ناراضی نیست. ایشان در عین اینکه بر بلاها صبور است، به آنچه خدا مقدّر کند نیز راضی است. ۲ جالبتر اینکه هر چه فشارها بیشتر میشود و تنهاتر میگردد و به کشته شدن نزدیکتر میشود، چهرهاش گشادهتر و با نشاطتر میگردد.۳
پس میتوان در میان مشکلات و سختیها، خرسند و شادمان بود و این، پدیده شگفتی
1.. سورۀ احقاف، آیۀ ۱۵.
2.. هنگام خروج از مکّه در خطبهای خطاب به یاران خود میفرماید: رِضَا اللّهِ رِضانا أهلَ البَیتِ، نَصبِرُ عَلی بَلائِهِ (أعیان الشیعة، ج۱، ص۵۹۳).
ایشان پس از ضربتهای فراوانی که بر بدنشان وارد میکنند، در آخرین لحظات نیز این گونه زمزمه میکند: صَبراً عَلی قَضائِک یا رَبِّ لا إلهَ سِواک (مقتل الحسین، خوارزمی، ص۳۵۷؛ ینابیع المودّة، ص۴۱۸).
3.. امام سجاد علیه السلام: لَمَّا اشتَدَّتِ الأَمرُ بِالحُسَینِ بنِ عَلِی بنِ أبی طالِبٍ علیه السلام نَظَرَ إلَیهِ مَن کانَ مَعَهُ، فَإِذا هُوَ بِخِلافِهِم لِأنَّهُم کلَّمَا اشتَدَّ الأَمرُ تَغَیرَ ألوانُهُم وَارتَعَدَت فَرائِصُهُم ووَجَبَت قُلوبُهُم وکانَ الحُسَینُ علیه السلام وبَعضُ مَن مَعَهُ مِن خَصائِصِهِ تُشرِقُ ألوانُهُم وتَهدَأُ جَوارِحُهُم وتَسکنُ نُفوسُهُم فَقالَ بَعضُهُم لِبَعضٍ: اُنظُروا لا یبالی بِالمَوتِ فَقالَ لَهُمُ الحُسَینُ علیه السلام: صَبراً بَنِی الکرامِ فَمَا المَوتُ إلّا قَنطَرَةٌ... (معانی الأخبار، ص۲۸۸).