قارون را دیدند، ولی به مقایسه، اقدام نکردند.۱
مقایسه صعودی، پیامد طبیعی و تخلفناپذیر تفاوت اجتماعی نیست. ممکن است که تفاوت عمیق، وجود داشته باشد، امّا مقایسه صعودی، انجام نگیرد. این گونه نبود که فقط گروه اوّل، زندگی قارونی را مشاهده کرده باشد و گروه دوم، آن را ندیده باشد. هر دو گروه دیدند؛ امّا گروه اوّل، مقایسه کرد و گروه دوم، از مقایسه، دوری گزید. پس «مشاهده»، منجر به مقایسه نمیشود. حلقه مفقودْ میان مشاهده و مقایسه، «چشم دوختن» است. هر دو گروه، در مشاهده یکسان اند؛ امّا اگر این مشاهده، به چشم دوختن تبدیل شود، مقایسه را در پی خواهد داشت. از این رو، مسئلهای که اهمیت مییابد، یافتن روشهایی است که مانع این اقدام شود. در ادامه به این بحث خواهیم پرداخت.
پدیده مقایسه اجتماعی، یک پشتوانه شناختی دارد که در فکر و اندیشه انسان است. هنگام مواجهه با زندگیهای برتر، هیجانی بروز میکند که مربوط به احساسات و عواطف میشود، و سرانجام، رفتاری از فرد سر میزند و کاری است که انجام میشود.
برای اصلاح این پدیده باید هر سه جنبه را مورد توجّه قرار داد. جنبههای سهگانه مقایسه صعودی باید مدیریت شوند و در مسیر صحیح قرار گیرند. روشهای سهگانه اصلاح مقایسه صعودی عبارتاند از: مدیریت اندیشه، مدیریت هیجان و مدیریت رفتار.
علّت عمده مقایسه صعودی، یله و رها بودن این جنبههای سهگانه است. کسانی دچار مقایسه صعودی میشوند که تسلّطی بر خود ندارند و جنبههای مختلف آنها تحت یک برنامه صحیح و منطقی، مدیریت نمیشود. برای اصلاح این امر باید بر خود و جنبههای سهگانه آن، مسلّط شد و آنها را تحت مدیریت عقلانی قرار داد.۲ مدیریت عقلانی یعنی: