تَمُدَّنَّ عَینَیک إِلَی مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَجًا مِّنْهُمْ...)».۱ پس از نزول این آیه شریف، پیامبرصلی الله علیه و آله به کسی فرمود که این پیام را به گوش مردم برساند که:
۰.مَن لَم یتَأَدَّب بِأَدَبِ اللَّهِ تَقَطَّعَت نَفسُهُ عَلَی الدُّنیا حَسَراتٍ.۲
۰.هر کس با ادب الهی تربیت نشود، از حسرت بر دنیا نفَسَش به شماره میافتد.
زندگی در حال جان کندن، چه حالی دارد؟ آیا کسی که در چنین وضعیتی قرار دارد، میتواند احساس رضایت کند؟ این احساس نارضایتی از کجا ناشی میشود؟ مقایسه صعودی، آن قدر زندگی را بر انسان سخت میکند که گویی انسان در حال جان کندن است و در این شرایط نمیتوان زندگی آرام و لذّتبخشی را انتظار داشت.
از این روایات به دست میآید که مقایسه صعودی، موجب حسرت خوردن بر نداشتهها و مبتلا شدن به اندوه فراوان و طولانی میشود. در چنین شرایطی نمیتوان انتظار داشت که انسان از زندگی خود راضی باشد و از آن لذّت ببرد.
پیامد دیگر مقایسه صعودی، «حسادت» است. حسادت در جایی شکل میگیرد که برتری و فضیلتی در طرف مقابل باشد و این یعنی مقایسه صعودی.۳ در حدیثی که از پیامبرصلی الله علیه و آله نقل شده است، به خوبی رابطه میان مقایسه صعودی و حسادت به چشم میخورد. پیامبرصلی الله علیه و آله میفرماید خداوند متعال به موسی بن عمران فرمود:
۰.یابنَ عِمرانَ لا تَحسُدَنَّ النّاسَ عَلی ما آتَیتُهُم مِن فَضلی ولا تَمُدَّنَ عَینَیک إلی ذلِک ولا تُتبِعهُ نَفسَک فَإِنَّ الحاسِدَ ساخِطٌ لِنِعَمی صادٌّ لِقَسمِی الَّذی قَسَمتُ بَینَ عِبادی.۴
۰.ای پسر عمران! نسبت به آنچه از فضلم به مردم دادهام، حسادت نورز و چشمهایت را به آن مدوز و نفْست را در پی آن روان مساز؛ که شخص حسود، دشمن نعمت من و سدکننده روزیای است که من میان بندگانم تقسیم کردهام.