پیامبرصلی الله علیه و آله به دو تن از فرزندان خالد میفرماید:
۰.لا تَأیسا مِنَ الرِّزقِ ما تَهَزهَزَت رُؤوسُکما، فَإنَّ الإِنسانَ تَلِدُهُ اُمُّهُ أحمَرَ لَیسَ عَلَیهِ قِشرَةٌ، ثُمَّ یرزُقُهُ اللَّهُ عزّ و جلّ.۱
۰.تا وقتی سر شما حرکت میکند، از روزی، ناامید نباشید؛ چه اینکه انسان را مادرش سرخ و بدون پوست میآفریند، سپس خداوند عزّ و جلّ، او را روزی میدهد.
این، واقعیت نظام روزی است. اگر به این واقعیتْ باور داشته باشیم، راحت زندگی میکنیم. اگر بدانیم که روزیِ ما تعیین شده است و هیچ کس نمیتواند از آن بکاهد و هیچ قدرتی نمیتواند مانع آن شود، آن گاه احساس راحتی میکنیم و میتوانیم از زندگی خود لذّت ببریم.۲ اَبان بن حمران میگوید: روزی کسی نزد امام صادقعلیه السلام آمد و گفت: موعظهای به من بیاموز. امامعلیه السلام به وی فرمود:
۰.إن کانَ اللَّهُ تَبارَک وتَعالی قَد تَکفَّلَ بِالرِّزقِ فَاهتِمامُک لِماذا؟!۳
۰.اگر خداوند تبارک و تعالی متکفّل روزی شده، پس اندوه تو برای چیست؟!
بنا بر این، یکی از ابعاد این بسته، باور به روزیرسانی خداوند متعال است. این، یکی از مصادیق همان چیزی است که پیشتر از آن به عنوان اِسناد۴ و همچنین توکل۵ یاد کردیم.
سه. اصلاح منبع استغنا
انسان، موجودی نیازمند و خواهان بینیازی است که اگر به آن برسد، به احساس خوشایند رضامندی دست خواهد یافت. به همین جهت، مسئلهای که رخ مینماید، «بینیازیطلبی» است. بینیازی، یک منبع نیاز دارد. از پرسشهای اساسی، این است که منبع غنا چیست و بینیازی را باید از کجا تأمین کرد؟
1.. مسند ابن حنبل، ج۳، ص۴۶۹؛ سنن ابن ماجة، ج۲، ص۱۳۹۴، ح۴۱۶۵؛ تنبیه الخواطر، ج۱، ص۱۶۸.
2.. امام علی علیه السلام: مَن وَثِقَ بِأَنَّ ما قَدَّرَ اللَّهُ لَهُ لَن یفوتَهُ استَراحَ قَلبُهُ (غرر الحکم، ح۱۸۴۹؛ عیون الحکم و المواعظ، ص۴۳۸).
3.. کتاب من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۳۹۲، ح۵۸۳۶؛ الأمالی، صدوق، ص۷، ح۵.
4.. ر.ک: ص۴۰۰، اصلاح اِسناد.
5.. ر.ک: ص۳۷۴، تنظیم تکیهگاه.
