به بررسی این موضوع میپردازیم.
اقدام غلط: اشتباه در منبع یاری
گاه ممکن است که فرد برای تأمین نیازهای خود، به منبعهای غیر خدایی روی آورَد و رفع حاجت خود را از آنها بخواهد. از آن جا که این منبعها، توان تأمین خواستههای فرد را ندارند، موجب ناکامی و ناامیدی فرد میشوند و سرانجام، نارضایتی را برای فرد به وجود میآورند.
باور غلط: توهّم بییاوری
گاه انسان در برابر انبوهی از نیازمندیها، احساس ناتوانی میکند و تصوّر وی این گونه است که برای درخواستهایش، پاسخدهندهای وجود ندارد. این احساس، از اموری است که انسان را در تنگنای شدید قرار میدهد. لذا میتواند بر سطح رضامندی تأثیر منفی بگذارد و موجبات نارضایتی را فراهم سازد.
باور صحیح: منطق «خدایاری»
بر اساس این واقعیت توحیدی ـ که اختیار همه عالم، دست خداوند است و خیر و شر انسان، در اختیار اوست ـ، انسان باید برای رفع مشکلات و برآورده شدن نیازهای خود، از خداوند متعال طلب کمک کند. چیزی که در این موقعیتْ کارایی دارد، دعا و استمداد از خداوند متعال است. تنها منبع یاریدهنده، خداوند متعال است. لذا در همه امور باید دعا کرد و از خداوند متعال یاری جُست. دعا یکی از راههای برطرف کردن اندوه است. امام علیعلیه السلام خطاب به فرزندش امام حسنعلیه السلام چنین مینویسد:
۰.وَاعلَم أنَّ الَّذی بِیَدِهِ خَزائِنُ السَّماواتِ وَالأرضِ قَد أَذِنَ لَکَ فی الدُّعاء... وَفَتَحَ لَکَ بَابَ المَتابِ وبابَ الاِستِعتابِ، فإذا نادَیتَهُ سَمِعَ نَداکَ، وإذا ناجَیتَهُ عِلمَ نَجواکَ، فَأفضَیتَ إلَیهِ بِحاجَتِکَ، وأبثَثتَهُ ذاتَ نَفسِکَ، وشَکَوتَ إلَیهِ هُمومَکَ، واستَکشَفتَهُ کُروبَکَ.۱
۰.و بدان به تحقیق، کسی که گنجینههای آسمانها و زمین به دست اوست، به تو اجازه دعا