برنامهریزی برای شادکامی
از اموری که باید بدان توجّه داشت، برنامهریزی برای زندگی است. زمان برای همه نیازهای انسان محدود است. همان گونه که در فصول پیشین گذشت، شادکامی، چند بُعدی است و از اجزای گوناگونی تشکیل شده است. لذا برای تحقّق شادکامی کامل و پایدار، باید همه ابعاد آن محقّق شود. از این رو برای آن باید برنامهریزی کرد. به همین جهت، یکی از اموری که در متون دینی، مورد توجّه قرار گرفته، برنامهریزی و تنظیم وقت برای ابعاد گوناگون زندگی است. یکی از این ابعاد، «شادکامی» است که باید برای آن برنامه داشت. در روایات، مدلهای متفاوتی از برنامهریزی، بیان شده است که برخی سه قسمتی و برخی چهار قسمتی اند.
مدلهای سه قسمتی
امام علی علیه السلام با ارائه تقسیمی سه بخشی، معتقد است که مؤمن باید بخشی از وقت را به «ارتباط با خدا»، بخشی به «کسب معیشت» و بخشی به «ارتباط با خانواده و لذّتهای حلال» اختصاص دهد.۱
نمودار (۱۰ ـ ۱)
به گزارش امام صادق علیه السلام «در حکمت آل داوود، چنین آمده که:... سزاوار است مسلمان خردمند، زمانی را به اعمال میان خود و خداوند اختصاص دهد، زمانی را به دیدار برادران و
