اسلامی، توجّه خاصی به «رکن اجرایی» جامعه شده است تا حقّ مردم تضییع نگردد.
در نظام اسلامی، رکن اجرا از دو بخش تشکیل می‌شود: «رأس اجرا» و «بدنه اجرایی». در رأس اجرا شخص «امام معصوم علیه السلام» قرار دارد و در بدنه اجرا کارگزاران منصوب از طرف او.
یک. رأس اجرا
در نظام اسلامی، رأس اجرا معصوم است. «عدالت اجرایی»، رکن دوم برقراری عدالت اجتماعی است. قانون عادلانه، هنگامی قادر است عدالت اجتماعی را برقرار سازد که انسان‌هایی عادل و وارسته اجرای آن را بر عهده داشته باشند و این انسان‌های امین و وارسته، همان معصومان دوازدهگانهای هستند که خداوند متعال، آنان را به عنوان «امام» و پیشوای مردم معرفی کرده است. معیّن بودن مجری اوّل جامعه در مدنیّت اسلامی برای «مصونیت» جامعه است نه «محرومیت» مردم و نادیده گرفتن حق انتخاب آنان، و این بدان جهت است که مجری اوّل باید «معصوم» باشد تا مردم به حقوق خود دست یابند و از شرّ ظالمان یا در امان باشند و یا بتوانند حقّ پایمال شده خود را از آنان باز گیرند.
دو. بدنه اجرایى
هر چند در باره مدیران پس از معصوم علیه السلام قائل به عصمت نیستیم، امّا شیوه کار به گونهاى است که بهترین تدابیر براى رعایت مصلحت مردم اندیشیده شده است. انتخاب مسئولان درجه دوم به بعد بر اساس «ملاک‌ها» صورت مىگیرد نه «سلیقه افراد و گروه‌ها». به عبارت دیگر، در انتخاب مدیران، اصل «شایسته‌سالارى»، یکى از اصول خدشهناپذیر نظام اسلامى است.۱ پیامبر خدا صلی الله علیه و آله تصریح میکند: «هر کس زمام کارى از کارهاى مسلمانان را به دست گیرد و کسى را جانبدارانه بر آنان امیر گردانَد، لعنت خدا بر او باد! و خداوند، توبه و فِدیهاى از او نمىپذیرد تا آن که او را به دوزَخ ببَرَد. و هر کس قُرُقگاه خدا را به کسى ببخشد، به قُرُقگاه خداوند، به ناحق، تجاوز کرده است. پس لعنت خدا بر او باد!».۲
