رعایت حال مردم را نیز کرد و بیجهت آنان را معطّل نکرد تا زندگی خانوادگی و فردی آنان آسیب نبیند.
۵. «کار مردم را به فردا نیفکند» که توضیح آن، پیشتر گذشت.
امیر مؤمنان علیه السلام سه چیز را برمیشمرد که اگر آنها را به کار ببندیم، از دیگر چیزها بىنیاز میشویم، و اگر آنها را فرو گذاریم، هیچ چیز دیگرى به ما سود نمىبخشد.۱ این امور عبارت اند از:
۱. «جارى ساختنِ حدود الهى در باره خویش و بیگانه». گاه ممکن است تفاوت در خودی یا بیگانه، موجب ناعدالتی در اجرای قانون شود. اگر مردم در اجرای قانون، تبعیض ببینند، ناراضی خواهند شد. اجرای یکسان قانون، رضایتمندی را افزایش میدهد.
۲. «حکم کردن بر پایه کتاب خدا در حال خشنودى و خشم». گاه ممکن است خشم یا خشنودی، موجب تفاوت در اجرای قانون گردد و اشکالاتی را به وجود آورد. این امر میتواند زمینههای رضامندی را به وجود آورد؛ امّا یکسانی حکم در خشم و خشنودی، تصمیمات را منطقی میسازد و اعتماد مردم را افزایش میدهد و زمینه نارضایتی را به وجود میآورد.
۳. «تقسیم عادلانه [ى بیت المال] میان سفید و سیاه».
امام صادق علیه السلام در سخنانى ـ که به «سخنان دُرَربار» موسوم اند ـ تصریح میکند که حکمرانان، نباید در سه کار، کوتاهى ورزند: یکی در پاسدارى از مرزها ـ که موجب حراست از کیان کشور، ایمنی جان و مال و ناموس مردم میشود ـ، دیگری رسیدگى به شکایات مردم ـ که موجب ستاندن حقّ مظلوم و تنبیه ظالم و در نتیجه، افزایش امنیت اجتماعی میشود ـ، و سومی برگزیدن شایستگان براى کارهاى خود ـ که موجب اداره بهتر