آسیب خانوادگی میگردد و از بحرانهای زناشویی پیشگیری میکند.
ـ تلاش مرد برای کسب روزی۱ و قناعت هر دو نسبت به تقدیر خداوند۲ که در عین تأمین نیازهای زندگی، موجب احساس رضامندی و شادابی در زندگی میشود.
ـ تشکّر زن از همسر به خاطر کسب روزی و صبر در برابر مشکلات اقتصادی خانواده.۳
ـ تقوا که در صورت علاقه به همسر، موجب تکریم وی، و در صورت فقدان علاقه، موجب پیشگیری از ستم به وی میگردد.۴
1.. اسحاق بن عمار: قُلتُ لأبیعبداللَّه علیه السلام: مَا حَقُّ المَرأَةِ عَلَى زَوجِها الذی إِذَا فَعَلَه کانَ مُحسِناً؟ قَالَ: یَشبَعُهَا ویَکسُوهَا، وإن جَهَلَت غَفَرَ لَها (الکافی، ج۵، ص۵۱۰، ح۱).
امام سجاد علیه السلام: أمّا حَقُّ الزَّوجَةِ فَأَن تَعلَمَ أنَّ اللّهَ عزّ و جلّ جَعَلَها لَکَ سَکَنا واُنسا، فَتَعلَمَ أنَّ ذلِکَ نِعمَةٌ مِنَ اللّهِ عزّ و جلّ عَلیکَ، فَتُکرِمَها وتَرفُقَ بِها، وإن کانَ حَقُّکَ عَلیها أوجَبَ، فَإِنَّ لَها عَلَیکَ أن تَرحَمَها لِأَنّها أسیرُک، وتُطعِمَها وتَکسُوَها، وإذا جَهِلَت عَفَوتَ عَنها (کتاب من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۶۲۱، ح۳۲۱۴).
2.. الإمام علیّ علیه السلام: مَن أرادَ مِنکُمُ التَّزویجَ فَلیُصَلِّ رَکعَتَینِ وَلیَقرَأ بِفاتِحَةِ الکِتابِ وسورَةِ یس، فَإِذا فَرَغَ مِنَ الصَّلاةِ فَلیَحمَدِ اللَّهَ عزّ و جلّ وَلیُثنِ عَلَیهِ، وَلیَقُل: اللَّهُمَّ ارزُقنی زَوجَةً صالِحَةً وَدوداً وَلوداً شَکوراً قَنوعاً... (النوادر، رواندی، ص۲۱۱، ح۴۱۷).
امام صادق علیه السلام: إن کانَ الرِّزقُ مَقسوماً فَالحِرصُ لِماذا؟! (کتاب من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۳۹۳، ح۵۸۳۶).
3.. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: لا یَنظُرُ اللَّهُ إلَى امرَأَةٍ لا تشکّر لِزوجها، وهِیَ لا تَستَغنی عَنهُ (المستدرک على الصحیحین، ج۴، ص۱۹۳، ح۷۳۳۷).
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: یا مَعاشِرَ النِّساءِ تَصَدَّقنَ ولَو مِن حُلِیِّکُنَّ، ولَو بِتَمرَةٍ، ولَو بِشِقِّ تَمرَةٍ، فَإِنَّ أکثَرَکُنَّ حَطَبُ جَهَنَّمَ، إنَّکُنَّ تُکثِرنَ اللَّعنَ وتَکفُرنَ العَشیرَةَ (الکافی، ج۵، ص۵۱۴، ح۲).
مسند ابن حنبل عن أسماء بنت یزید الأنصاریّة: إنَّ رَسولَ اللَّهِ صلی الله علیه و آله مَرَّ فِی المَسجِدِ یَوماً وعُصبَةٌ مِنَ النِّساءِ قُعودٌ، فَأَلوى بِیَدِهِ إلَیهِنَّ بِالسَّلامِ، قالَ: إیّاکُنَّ وکُفرانَ المُنعِمینَ! إیّاکُنَّ وکُفرانَ المُنعِمینَ! قالَت إحداهُنَّ: یا رَسولَ اللَّهِ، أعوذُ بِاللَّهِ یا نَبِیَّ اللَّهِ مِن کُفرانِ اللَّهِ. قالَ: بَلى، إنَّ إحداکُنَّ تَطولُ أیمَتُها ویَطولُ تَعنیسُها، ثُمَّ یُزَوِّجُهَا اللَّهُ البَعلَ ویُفیدُهَا الوَلَدَ وقُرَّةَ العَینِ، ثُمَّ تَغضَبُ الغَضبَةَ، فَتُقسِمُ بِاللَّهِ ما رَأَت مِنهُ ساعَةَ خَیرٍ قَطُّ، فَذلِکَ مِن کُفرانِ نِعَمِ اللَّهِ عزّ و جلّ، وذلِکَ مِن کُفرانِ المُنعِمینَ (مسند ابن حنبل، ج۱۰، ص۴۴۰، ح۲۷۶۶۰).
یا بُنَیَّ، النِّساءُ أربَعَةٌ: ثِنتانِ صالِحَتانِ، وثِنتانِ مَلعونَتانِ. فَأَمّا إحدَى الصّالِحَتَینِ فَهِیَ... الَّتی إن اُعطِیَت شَکَرَت، وإنِ ابتُلِیَت صَبَرَت، القَلیلُ فی یَدَیها کَثیرٌ... وأمّا إحدَى المَلعونَتَینِ فَهِیَ... الَّتی إن اُعطِیَت سَخِطَت، وإن مُنِعَت عَتَبَت وغَضِبَت... (الاختصاص، ص۳۳۹).
4.. امام حسن علیه السلام ـ لِرَجُلٍ جاءَ إلَیهِ یَستَشیرُهُ فی تزویجِ ابنَتِهِ ـ : زَوِّجها مِن رَجُلٍ تَقِیٍ، فَإِنَّهُ إن أحَبَّها أکرَمَها، وإن أبغَضَها لَم یَظلِمها (مکارم الأخلاق، ص۲۰۴).