ـ احسانشناسی و سپاسگزاری از همسر که موجب افزایش رضامندی و وفاداری میگردد.۱
ـ خودداری از همسرآزاری۲ (که آزار، موجب برانگیختن نفرت میگردد۳) و عذرخواهی کردن هنگام خطاکاری۴ و راضیسازی همسر.۵
ـ عذرپذیری۶ و گذشت از اشتباهات همسر۷ که موجب کاهش مشکلات و بلکه ترمیم
1.. الشُکرُ أعظَمُ قَدرَاً مِن المَعروفِ، لأنَّ الشُکرَ یَبقَى وَالمَعرُوفُ یَفنَى (غرر الحکم، ح۲۱۷۶).
شُکرُکَ لِلرَاضِی عَنکَ یَزیدُهُ رَضَىً وَوَفاءً، شُکرُکَ لِلسَاخِطِ عَلَیکَ یُوجِبُ لَکَ مِنهُ صَلاحَاً وَتَعَطُّفَاً (همان، ح۵۶۶۸).
2.. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: ألا و إنَّ اللَّهَ و رَسولَهُ بَریئانِ مِمَّن أضَرَّ بِاَمرَأَةٍ حَتَّی تَختَلِعَ مِنهُ (ثواب الأعمال، ص۳۳۸).
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: أیُّما اِمْرَأَةٍ آذَتِ زَوجَها بِلِسانِها لَم یَقبَل اللّهُ مِنها صَرفاً و لا عَدلاً و لا حَسَنَةً من عَمَلِها حَتَّی تُرضِیَهُ؛ و إِن صامَت نَهارَها و قامَت لَیلَها و أَعتَقَتِ الرِّقابَ و حَمَلَت عَلَی جِیادِ الخَیلِ فی سَبیلِ اللّهِ، و کانَت فی أوَّلِ مَن یَرِدُ النّارَ، و کَذلِکَ الرَّجُلُ إذا کانَ لَهَا ظالِماً (کتاب من لایحضره الفقیه، ج۴، ص۱۴).
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: طوبى لِمَن صَلَحَت سَریرَتُهُ، وحَسنّت عَلانِیَتُهُ، وعَزَلَ عَنِ النّاسِ شَرَّهُ (الأمالی، طوسی، ص٥٣٩، ح١١٦٢؛ بحار الأنوار، ج٧٧، ص٩٠، ح٣).
3.. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: جُبِلَتِ القُلوبُ عَلى ... بُغضِ مَن أساءَ إلَیها (کتاب من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۳۸۱، ح۵۸۲۶ و ص۴۱۹، ح۵۹۱۷).
4.. الکافی، ج۵، ص۳۲۵.
5.. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: یا حولاء، إنَّ المَرأةَ یَجِبُ عَلَیهَا أَن تُرضِیَ زَوجَها إذا غَضِبَ عَلَیهَا (مستدرک الوسائل، ج۱۴، ص۲۴۳، ح۱۶۶۰۴).
امام علی علیه السلام: خَیرُ نِسَائِکمُ الْخَمْسُ. قِیلَ یا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ وَمَا الْخَمْسُ؟ قَالَ: الْهَینَةُ اللَّینَةُ الْمُؤَاتِیةُ الَّتِی إِذَا غَضِبَ زوجها لَمْ تَکتَحِلْ بِغُمْضٍ حَتَّى یرْضَى... (الکافی، ج۵، ص۳۲۵).
6.. کتاب من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۴۰۰، ح۵۸۵۸؛ تهذیب الأحکام، ج۷، ص۴۰۰.
7.. یونس بن عمّار: زَوَّجَنِی ابوعَبدِاللّهِ علیه السلام جارِیّةً کانَت لإسماعیلَ ابنِهِ فَقالَ أَحسِن إِلَیها فَقُلتُ و ما الإحسانُ إلَیها؟ فَقالَ أَشبِع بَطنَها و اکْسُ جُثَّتَها و اغْفِر ذَنبَها (الکافی، ج۵، ص۵۱۱).
جاءَتِ امرأَةٌ إلَی النبِیِّ صلی الله علیه و آله فَسَأَلَتَهُ عَنِ حَقِّ الزوج عَلَی المَرأَةِ فَخَبَّرِها ثُمَّ قالَت فَما حَقُّها عَلَیهِ؟ یَکْسوها مِنَ العُریِ و یُطعِمُها مِنَ الجُوعِ و إِن أَذنَبتَ غَفَرَلَها (همانجا).
اسحاق بن عمار: قُلتُ لأبیعبداللَّه علیه السلام: مَا حَقُّ المَرأَةِ عَلَى زَوجِها الذی إِذَا فَعَلَه کانَ مُحسِناً؟ قَالَ: یَشبَعُهَا ویَکسُوهَا، وإن جَهَلَت غَفَرَ لَها (همان، ص۵۱۰، ح۱).
أمّا حقُّ الزَّوجَةِ... فإنَّ لَهَا عَلَیکَ أَن تَرحَمَهَا لِأَنَّهَا أَسِیرُکَ، وَتُطعِمُهَا وَتَکسُوهَا، وَإِذَا جَهَلَتَ عَفَوتَ عَنَهَا (کتاب من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۶۲۱، ح۳۲۱۴).