کریم تصریح میفرماید که هر کس به گناه روی آوَرَد، به دوزخ درمی‌افتد۱ و در آن جاودانه می‌ماند۲ و اگر همه آنچه در زمین است و بلکه دو برابر آن را بدهد، فایدهای نخواهد داشت.۳ امام علیعلیه السلام در توصیف جایگاه اهل دوزخ میفرماید:
۰.وأمّا أهلُ المَعصِیَةِ فَأنزَلَهُم شَرَّ دارٍ، وَغَلَّ الأیدِیَ إلَی الأعناق، وقَرَنَ النَّواصِیَ بِالأقدامِ، وألبَسَهُم سَرابیلَ القَطِرانِ، ومُقَطَّعاتِ النِّیرانِ. فی عَذابٍ قَد اشتَدَّ حَرُّهُ، وبابٍ قَد أطبِقَ عَلی أهلِهِ فی نارٍ لَها کَلَبٌ ولَجَبٌ، ولَهَبٌ ساطِعٌ وقَصیفٌ هائِلٌ، لا یَظعَنُ مُقیمُها، ولا یُفادَی أسیرُها ولا تُفصَمُ کُبولُها. لا مُدَّةَ لِلدّارِ فَتَفنَی، ولا أجَلَ لِلقَومِ فَیُقضَی.۴
۰.امّا نافرمانان، آنان را در بدترین جای فرود آرد. و دستهاشان را با غُل در گردن در آرد. و پیشانیهاشان را تا به قدمها فرو دارد، و بر آنان بپوشاند جامه قطران و پارهآتشهای سوزان. در عذابی که سخت در گداز است، و خانهای که درِ آن به روی ساکنانش فراز. در آتشی زبانهزن و غرّنده، با زبانهای سوزان و آوایی ترساننده. ساکن آن رخت نتواند بست، و اسیر آن با سربها نتواند رست، و قیدهای آن را نتوان شکست. نه ماندن را مدّتی است که سر رسد، و نه مردم را اجلی تا در رسد.
در برخی روایات، به مسئله خرسندی از گناه، به گونهای ویژه پرداخته شده و پیامدهای آن برشمرده شده است.۵ پیروی از معصیت، منش نابودشوندگان است.۶. لذا بدبختی و ناشادکامی، از آنِ کسی است که در وادی گناه، عنان از کف داده باشد.۷ کسی که گناه میکند، در حقیقت، بهشت موعود را به معصیتی پست، فروخته است۸ و به قلعه سستی پناه
1.. (وَ مَن جَاءَ بِالسَّیئَة فَکبَّتْ وُجُوهُهُمْ فىِ النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کنتُمْ تَعْمَلُون) (سورۀ نمل، آیۀ ۹۰).
2.. (بَلىَ مَن کسَبَ سَیئَة وَ أَحَاطَتْ بِهِ خَطِیتُهُ فَأُوْلَئک أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَلِدُون) (سورۀ بقره، آیۀ ۸۱).
3.. (وَ لَوْ أَنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُواْ مَا فىِ الْأَرْضِ جَمِیعًا وَ مِثْلَهُ مَعَهُ لاَفْتَدَوْاْ بِهِ مِن سُوءِ الْعَذَابِ یوْمَ الْقِیمَة وَ بَدَا لَهُم مِّنَ اللّه مَا لَمْ یکونُواْ یَحْتَسِبُونَ * وَ بَدَا لَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا کسَبُواْ وَ حَاقَ بِهِم مَّا کاَنُواْ بِهِ یسْتَهْزِءُون) (سورۀ زمر، آیۀ ۴۷ و ۴۸).
4.. نهج البلاغة، خطبۀ ۱۰۹.
5.. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: مَن اَذنَبَ ذَنباً وهو ضاحِکٌ دَخَلَ النَّارَ (ثواب الأعمال، ص۲۶۶، ح۱؛ مشکاة الأنوار، ص۲۷۵، ح۸۲۳؛ حلیة الأولیاء، ج۴، ص۹۶).
6.. غرر الحکم، ح۶۰۲۳.
7.. امام علی علیه السلام: تَوَقّوا المَعاصِیَ وأحبِسوا أنفُسُکُم عَنها فَإنَّ الشَّقِیَّ مَن أطلَقَ فیها عِنانَهُ (غرر الحکم، ح۴۴۹۹؛ عیون الحکم و المواعظ، ص۲۰۱، ح۴۰۶۳).
8.. إیّاکَ والمَعصِیَةَ فَإنَّ اللَّئِیمَ مَن باعَ جَنَّةَ المَأوی بِمَعصِیَةٍ دِنیَّةٍ مِن مَعاصِی الدُّنیا (غرر الحکم، ح۲۷۰۶؛ عیون الحکم و المواعظ، ص۹۸، ح۲۲۶۸).
