شادابی به دست میآورد که به اصطلاح، مایه «چشمروشنی» او میشود.
آثار دنیوی
در زمره آثار دنیوی میتوان به «کفایت امور»۱ اشاره کرد. زندگی، نیازهای گوناگونی دارد که باید منبعی برای تأمین آن یافت. خداوند متعال، بهترین منبعی است که میتواند نیازهای انسان را به بهترین شکل و کاملترین آن تأمین نماید و این منبع را میتوان از راه طاعت به دست آورد.
اثر دیگر این که طاعت خداوند متعال، «کلید هر درستی و اصلاح هر تباهی»۲ است و موجب نجات از شرور و کسب هر خیر و خوبی۳ میگردد. انسان در طول زندگی، گاه با مسائلی رو به رو میشود که باید سامان یابند و این، از راه طاعت به دست میآید. شاید یکی از دلایل مهم آن، این باشد که اساساً طاعت خداوند، مشکلات را برطرف میکند و بدیها را از انسان دور میگرداند. شاید به همین دلیل است که از طاعت به عنوان «محکمترین سبب»،۴ یاد شده است.
اثر دیگر، «اجابت دعا»۵ است. دعا، راه درخواست از خداوند متعال است و برآورده شدن خواستهها، متوقّف بر اجابت از جانب خداوند است و اجابت نیز متوقّف بر طاعت.
یکی دیگر از آثار طاعت، «محبوبیت اجتماعی»۶ است. کسی که از سخن خداوند متعال پیروی کند، خداوند به او عزّت میدهد و نزد مردم، محبوبش میسازد.
1.. مَن أثَرَ طاعَةَ اللّهِ بِغَضَبِ النّاسِ کَفاهُ اللّهُ عَداوَةَ کُلِّ عَدُوٍّ، وحَسَدَ کُلِّ حاسِدٍ، وبَغیَ کُلِّ باغٍ وکانَ اللّهُ لَهُ ناصِراً وظَهیراً (الکافی، ج۲، ص۳۷۲، ح۲؛ تهذیب الأحکام، ج۶، ص۱۷۹، ح۳۶۶).
2.. امام علی علیه السلام: طاعَة اللّهِ مِفتاحُ کلِّ سَدادٍ، و صَلاحُ کلِّ فَسادٍ (غرر الحکم، ح۶۰۱۲).
3.. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: وإنَّ طاعَةَ اللّهِ نَجاحٌ مِن کُلِّ خَیرٍ یَبتَغَى ونَجاةٌ مِن کُلِّ شَرٍّ یُتَّقىَ وإنَّ اللّهَ عَزّ ذِکرُهُ یَعصِمُ مَن أطاعَهُ ولا یَعتَصِمُ بِهِ مَن عَصاهُ (الکافی، ج۸، ص۸۲، ح۳۹؛ کتاب من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۳۸۸، ح۸۶۴).
4.. امام علی علیه السلام: الطَّاعَة للّهِ أقوى سَبَبٍ (غرر الحکم، ح۱۴۰۱).
5.. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: قال اللّه ـ جل جلاله ـ : أیُّما عَبدٍ أطاعَنی لَم أکِلهُ إلی غَیرِی، وأیُّما عَبدٍ عَصانی وَکَلتُهُ إلی نَفسِهِ ثُمَّ لَم أُبالِ فِی أَیِّ وادٍ هَلَکَ (کتاب من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۴۰۳، ح۵۸۶۹).
امام صادق علیه السلام: مَن اطاعَ اللّهَ عزّ و جلّ فیما أمَرَهُ ثُمَّ دَعاهُ مِن جِهَةِ الدُّعاءِ أجابَهُ (الکافی، ج۲، ص۴۸۶، ح۸).
6.. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: إنَّ العَبدَ إذا عَمَلَ بِطاعَةِ اللِه أحَبَّهُ اللّهُ، فَإذا أحَبَّهُ اللّهُ حَبَّبَهُ إلی خَلقِهِ، و إذا عَمَلَ بِمَعصیَةِ اللّهِ أبغَضَهُ اللّهُ و إِذا أبغَضَهُ اللّهُ بَغَّضَهُ إلی خَلقِهِ (کنز العمّال، ج۱۶، ص۱۲۵، ح۴۴۲۵۶).
