۰.نشانه خشنودیِ خداوند سبحان از بنده، خشنودیِ بنده به آن چیزی است که خداوند سبحان به سود و زیان وی حکم کرده است.
این حدیث، به روشنی بیان میکند که حکم و قضایی که خداوند متعال برای بندهاش در نظر گرفته، یا به سود اوست (نعمت) و یا به زیانش (بلا).
امام زینالعابدینعلیه السلام از تعبیر «فیما قَضَی عَلَیهِ فیما أحَبَّ أو کرِهَ»۱ و «مَا قَضَیتَ لِی وَعَلَی»۲ استفاده کرده است. در سفارش لقمان به فرزندش نیز به این نکته اشاره شده که قضای خدای متعال، یا مورد پسند انسان است (نعمت) و یا ناپسند (بلا).۳
امام صادقعلیه السلام نیز در این باره میفرماید:
۰.إعلَموا أنَّهُ لَن یؤمِنَ عَبدٌ مِن عَبیدِهِ حَتَّی یرضَی عَنِ اللّهِ فیما صَنَعَ اللّهُ إلیه، وَصَنَعَ بِهِ عَلَی مَا أحَبَّ وَ کرِهَ، ولن یصنَعَ اللّهُ بِمَن صَبَرَ وَ رَضِی عَنِ اللّهِ إلّا مَا هُوَ أهلُهُ، وَ هُوَ خیرٌ لَهُ مِمَّا أحَبَّ وَ کرِهَ.۴
۰.بدانید که هرگز بندهای از بندگان خدا، مؤمن [حقیقی] نخواهد شد، مگر این که به آنچه خدا برای او و یا در حقّ او کرده، خوشایندش باشد یا نباشد، خشنود گردد. البته خداوند هرگز در حقّ کسی که شکیبایی میورزد و از او خشنود باشد، جز آنچه را که سزاوار [خداوندی] اوست، انجام نمیدهد و این برای او از آنچه میپسندد و نمیپسندد، بهتر است.
در این حدیث نیز، منظور از جمله «آنچه خدا برای او و یا در حقّ او کرده»، همان حکم و قضای الهی است، و این که گفته شده «خوشایندش باشد، یا نباشد»، منظور، بلا و نعمت است.
در حدیث دیگری که از امام علیعلیه السلام نقل شده است، میتوان تقسیم قضا به دو بخش سود و زیان را مشاهده کرد. ایشان میفرماید:
۰.إنْ عَقَدْتَ أیمَانَک فَارْضَ بِالمَقضِی عَلَیک وَلَک، وَ لا تَرْجُ أحَداً إلّا اللّهَ، وَانْتَظِرْ مَا
1.. الصَّبرُ والرِّضَا عَنِ اللّهِ رَأسُ طاعَةِ اللّه، وَمَن صَبَرَ وَ رَضِی عَنِ اللّه فیما قَضَی عَلَیهِ فیما أحَبَّ أو کرِهَ، لَم یقضِ اللّهُ لَهُ فیما أحَبَّ أو کرِهَ إلّا مَا هُوَ خَیرٌ لَهُ (الکافی، ج۲، ص۶۰، ح۳).
2.. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَوَفِّقنی لِقَبولِ مَا قَضَیتَ لِی وَعَلَی، وَرَضِّنی بِمَا أخَذتَ لِی وَمِنِّی (الصحیفة السجادیة، ص۶۲، دعای ۱۴؛ المصباح، کفعمی، ص۲۸۰).
3.. یا بُنَی، أحُثُّک عَلی سِتِّ خِصالٍ، لَیسَ مِنهَا خَصلَةٌ، إلّا وَ هِی تُقَرِّبُک إلی رِضوانِ اللّهِ، وَتُبَاعِدُک مِن سَخَطِهِ:... وَالثَّانِیةُ: الرِّضَا بِقَضَاءِ اللّهِ فیما أحبَبتَ وَکرِهتَ... (کنز الفوائد، ج۲، ص۱۶۴).
4.. الکافی، ج۸، ص۸، ح۱؛ بحار الأنوار، ج۷۸، ص۲۱۷، ح۹۳.