۵. در گزارش دیگری آمده که ایشان میفرماید: وقتی نماز مغرب را به جای آوردی، دست خود را بر پیشانیات بکش و سه بار بگو:
۰.بِسمِ اللّه الّذی لا إلهَ إلّا هوَ، عالِمُ الغَیبِ وَالشَّهادَةِ، الرَّحمنُ الرَّحیمُ. اللَّهُمَّ أذهِب عَنّی الهَمَّ والغَمَّ وَالحُزنَ.۱
۰.به نام خدایی که هیچ خدایی جز او نیست، آگاه بر نهان و آشکار، بخشنده مهربان. بارخدایا! نگرانی و غم و ناراحتی را از من بزدا.
۶. در روایت دیگری از ایشان آمده که میفرماید: وقتی به کسی بلا یا امر سختی فرود آمد و یا امری او را اندوهگین ساخت، لباس از زانوها و ساقهای خود کنار بزند و شکم خود را به زمین بچسباند و در حال سجده حاجت خود را از خدا بخواهد.۲
۷. از جمله دعاهای پُرمضمونی که در این زمینه وارد شده، نیایش بیست و دوم صحیفه سجادیه است که امام زینالعابدینعلیه السلام هنگام سختیها و گرفتاریها میخوانده است.
ک ـ آسوده ساختن غمدیده
از مسائل مهم، واکنش ما به گرفتاری دیگران است. مسئله این است که آیا وضعیت دیگران میتواند در غم و شادی ما اثر داشته باشد یا نه؟ آیا شادی و غم هر کس جزیرهوار مخصوص خود اوست یا با دیگران هم ارتباط دارند؟ در ادامه به بررسی این موضوع میپردازیم.
باور غلط: توهّم «گسستگی اجتماعی غم و شادی»
از تصوّرهای نادرست، گسسته دانستن وضعیت غم و شادی افراد از یکدیگر است. ممکن است برخی تصوّر کنند که وضعیت دیگران، تأثیری در وضعیت آنان ندارد. در این فرض، هر کس برای کاهش رنج، به دنبال عواملی پیرامون خود میگردد و بر آن است تا از طریق امور وابسته به خود، این مشکل را بر طرف سازد. این سبب میشود که افراد در برابر مشکل