خواهد آمد ـ،۱ نیازمند تأمین است. در ادبیات دین از آنچه نیازهای انسان را برآورده میسازد به عنوان «رِزق» یاد میشود. از این رو، بررسی موضوع رزق، یکی از مسائل مهم در رضامندی است. مهم آن است که این عامل، تکعنصری نیست؛ بلکه باید به صورت یک بسته به آن نگریست. رزق یا نیازهای مادی انسان، ابعاد گوناگونی دارد که هر کدام از آنها به عنصر خاص خود نیاز دارند. در ادامه، این مسائل را طرح و در باره هر کدام، عامل مزاحم و عامل صحیح آن را بیان خواهیم کرد.
یک. بازشناسی روزیِ مؤثّر
نخستین پرسشی که در باره روزی مطرح است و اتفاقاً پرسشی پایهای است، این است که وقتی صحبت از روزی میشود، مراد چیست؟ و «روزیِ مؤثّر» در زندگی کدام است؟ تعریف روزی مورد قبول دین کدام است و چه مؤلّفهها و ویژگیهایی دارد؟ این بحث از آن جهت مهم است که بدانیم انسان به عنوان یک موجود، با چه میزان از روزی، نیازهای مادیاش برطرف میگردد و با چه روزیای میتواند به احساس رضامندی دست یابد؟ این مطالب را به عنوان واقعیتهای زندگی باید به دست آورد تا در مرحله بعد، انسان، خود را با آنها تنظیم کند. در ادامه، دو وجه درست و نادرست این مسئله را بیان خواهیم کرد.
تصوّر غلط: روزیِ فراوان
معمولاً انسانها در حوزه روزی به دنبال روزیِ فراواناند و فراوانی را نیز با مقیاس خواستههای سیریناپذیر و فزاینده خود طلب میکنند و هر آنچه را که غیر از آن باشد، نمیپذیرند و از آن دچار فشار روانی میشوند. این وضعیت، با تقدیر الهی ناسازگار است و موجبات نارضایتی از آن را فراهم میآورد. تصوّر این افراد، آن است که خوشبختی در داشتن «روزی فراوان با مقیاس خواستههای من» است و روزیِ کم، عامل بدبختی و ناشادکامی است.
تصوّر صحیح: روزیِ کافی
نخستین گامْ این است که معنای روزیِ مناسب برای انسان، آن گونه که هست، شناخته
