این دو موقعیت را بیان کرده است. اکنون نوبت به پاسخ به این پرسش است که: برای تبدیل واکنش منفی به واکنش مثبت چه باید کرد؟ در ادامه، این بحث را در دو سطح بیان خواهیم کرد: یکی سطح روایاتی که مستقیماً به تنظیم هر دو موضوع حزن و سرور پرداختهاند و دیگری، اموری که موجب واکنش مثبت به هر دو موقعیت خوشایند و ناخوشایند میگردند.
۲. عوامل مشترک واکنش مثبت
واکنش مثبت به این دو موقعیت، «شکر ـ صبر» است. از آن جا که پیشتر در این باره سخن گفتهایم، بیش از این به آن نمیپردازیم. مهم، آن است که برای رسیدن به شادکامی باید از الگوی «شکر ـ صبر» در بُعد تکوینیِ زندگی استفاده نمود. حاصل این الگو، رضامندیِ تکوینی است. در این بحث به بررسی عوامل مشترکی میپردازیم که در هر دو موقعیت تکوین، کارایی دارند و موجب واکنش مثبت میشوند.
الف ـ تصحیح مواجهه با تقدیر
از مسائل مهم در رویارویی کلّی با تقدیر، پذیرش یا عدم پذیرش آن است. این که انسان چگونه با تقدیر خدا روبه رو شود، نقش مهمی در رضامندی و عدم رضامندی دارد که در ادامه، به این موضوع میپردازیم.
مواجهه غلط: تقدیرستیزی
مواجهه غلط با تقدیر، نپذیرفتن تقدیر و ستیزهجویی با آن است. این ستیزهجویی، به معنای آن است که فرد، آن را نمیپذیرد و سعی بر آن دارد تا آن را از زندگی خود خارج سازد. با توجّه به آنچه در باره تقدیر گذشت، این اقدام، بیحاصل و بیثمر است. امیر مؤمنانعلیه السلام نقل میکند که خداوند متعال به داوودعلیه السلام چنین وحی کرد:
۰.یا داودُ! تُریدُ وأُریدُ ولا یَکونُ إلّا ما أُریدُ، فَإن أسلَمتَ لَمّا أُریدُ أعطَیتُکَ ما تُریدُ، وإن لَم تُسلِم لِما أُریدُ أتعَبتُکَ فیما تُریدُ، ثُمَّ لا یَکونُ إلّا ما أُریدُ.۱
۰.ای داوود! تو اراده میکنی و من هم اراده میکنم، و فقط آنچه من میخواهم میشود. پس اگر