از بررسی مجموع این مدل‌ها معلوم میگردد که چند چیز در همه آنها مشترک است: ارتباط با خدا، ارتباط با خانواده و معیشت. بخشهای دیگری نیز چون: معاشرت، خودارزیابی و تفکر در آفرینش در برخی مدل‌ها وجود داشت که دو مورد آخر، درون ارتباط با خدا قرار میگیرد. امّا معاشرت، چیزی است که میتوان آن را به عنوان یک قسمت در نظر گرفت و اضافه کرد. این که در برخی از مدل‌ها از معیشت صحبت نشده است، شاید به دلیل تفاوت افراد باشد. بعضی از افراد در برخی شرایط، ممکن است به کسب معیشت نیاز نداشته باشند. مثلاً پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که وظیفه هدایت و مدیریت جامعه را بر عهده دارد، معیشت او از طریق وجوهات شرعی تأمین میشود و اگر جز این باشد، اشتباه است؛ چرا که ایشان باید فرصت کافی برای اداره جامعه داشته باشد. لذا نیازی به کار برای کسب درآمد ندارد. بنا بر این، شاید به دلیل تفاوت افراد، مدلهای برنامه‌ریزی متفاوت باشد. آنچه مهم است این که اوّلاً باید برای تحقّق شادکامی برنامه داشت؛ ثانیاً باید اصول مشترک زندگی را در همه برنامهها رعایت کرد؛ ثالثاً هر فرد باید به تناسب شرایط خود، دیگر ابعاد برنامه را مشخص کند.
