راهبردی در ازدواج است که اثر منفی و ویرانگر خود را بر تمام زندگی زناشویی خواهد گذاشت؛ اثری که جبرانناپذیر خواهد بود. از این رو، انتخاب شایسته، نقش مهمی در پایداری خانواده دارد. در اسلام، موضوع همسرگزینی بسیار مورد توجّه قرار گرفته و دلیل آن، محدودیتآوری ازدواج دانسته شده است. انسان تا پیش از ازدواج آزاد است؛ امّا به محض ازدواج، محدود میشود. این محدودیت، هم مربوط به زن است۱ و هم مرد.۲ البته این محدودیت، ناپسند نیست. انسان باید آگاه باشد که چه نوع محدودیتی را برای خود رقم میزند. شریک زندگی، در نوع محدودیت انسان نقش مهمّی ایفا میکند.
در سبک همسرگزینی، دو مسئله اساسی وجود دارد: یکی معیارهای انتخاب و دیگری الگوی تصمیمگیری. از این رو در ادامه به بررسی این دو مسئله میپردازیم.
ـ معیارهای خوب
یک زندگی خوب و پایدار، بر وجود ویژگیهایی در هر کدام از همسران، استوار است. از این رو، فلسفه «معیار» در موضوع انتخاب، در نظر گرفتن ویژگیهایی است که بتواند یک زندگی موفّق و پایدار را پایهگذاری کند و رضایت همسران را تضمین نماید. امّا این که چه ویژگیهایی میتواند یک زندگی خوب را تضمین کند، از مسائل و گلوگاههای اساسی در موضوع پایداری، کامیابی و رضامندی خانواده است. پرسش مهم این است که معیار پایدارکننده و کامیابکننده خانواده چیست؟ الزاماً هر معیاری، پایداری خانواده و کامیابی زناشویی را به همراه نمیآورد. ریشه بسیاری از آسیبهای خانواده، به اشتباه در فهرست معیارها برمیگردد. امروز شاهد تغییر در معیارهای همسرگزینی هستیم. هم جوانان و هم خانوادهها در انتخاب خود از معیارهای پایدارکننده و کامیابکننده استفاده نمیکنند و به همین جهت، ناسازگاری، نارضایتی و ناپایداری خانواده افزایش یافته است. لذا، «فهرست معیارها» اهمیت فوقالعاده مییابد و نمیتوان از کنار آنها به سادگی گذشت.