۴ / ۳۶

شفای بیماری در مکه با عنایت حضرت فاطمه علیها السلام

یازدهم ذی حجّه ۱۴۲۰ (۲۷/۱۲/۱۳۷۸) در مِنا شخصی را دیدم که گفت: در کاروان ما خانمی فلج شده بود و به اعجاز حضرت فاطمه علیها السلام شفا یافت.
پس از ایام تشریق،^۱ موضوع را پیگیری کردم و دو روز بعد (۲۹/۱۲/۱۳۷۸) پس از نماز مغرب و عشا و دیدار از کاروان جانبازان برای این‌که از نزدیک موضوع را تحقیق کنم به محلّ سکونت آن خانم رفتم. پزشکی که در صحنه حضور داشت، گفت: هنگامی که می‌خواستیم از عرفات به مشعر بیاییم، ایشان سکته مغزی کرد و معاینات، سکته او را تأیید می‌کرد، بدین جهت او را به بیمارستان سعودی بردند.
خانمی که شفا یافته بود، ماجرای شفا یافتن خود را برای جمع حاضر تعریف کرد که خلاصه آن چنین است:
هنگامی که مرا به بیمارستان بردند، ضمن دعا از خدا خواستم که اگر بناست من به حال فلج به ایران برگردم، همین‌جا بمیرم. در این حال اطراف خود چهره‌هایی را دیدم. نمی‌دانم امامان بودند؟ فرشته بودند؟ نمی‌دانم. یکی از آنان _ گویا حضرت فاطمه علیها السلام^۲ _ دست به بدنم کشید. دیدم بدنم گرم شد و خوب شدم. پزشک‌ها آمدند و گفتند: خدا تو را شفا داد... .
جالب این‌که به من (ری‌شهری) خبر دادند که هم‌سفرهای او در مِنا برای شفای وی مجلس دعایی ترتیب داده بودند که ناگاه با تعجب می‌بینند ایشان وارد مجلس شد، با سابقه‌ای که آنان از بیماری وی داشتند وقتی متوجّه شفا یافتن او می‌شوند همگی منقلب می‌شوند و مجلس شور و حالی پیدا می‌کند... .

مادرم تا سال ۱۳۷۶ در قید حیات بود. چهار مرتبه سکته کرد و فقط دستش از کار افتاد و هیچ‌گاه از پا نیافتاد و زمین‌گیر نشد، حتی روزی که از دنیا رفت، شب قبل از آن، ساک خود را برای سفر به مشهد مقدّس آماده کرده بود.
گاهی با خنده می‌گفت: چه اشتباهی کردم که آن روز در مدینه، فقط شفای پایم را از حضرت زهرا خواستم، ای کاش سلامت کامل خود را می‌خواستم.