۳ / ۱۳

خاطره یک خلبان آزاده

سرهنگ دوم خلبان آزاده ارسلان شریفی در سال ۱۳۷۸ برای انجام مناسک حج در مکه بود. ایشان خاطره جالبی از دوران اسارت داشت که بنا به تقاضای این‌جانب آن را نوشت. مکتوب ایشان که در تاریخ ۱۲/۱/۱۳۷۸ به روابط عمومی بعثه مقام معظم رهبری واصل ‌گردید، بدین شرح است:
بعد از این که هواپیمای من و فرمانده‌ام در هنگام مأموریت مورد اصابت قرار گرفت و سرنگون شد، ما نیز به دست مزدوران ارتش بعث عراق به اسارت درآمدیم. بعد از گذراندن مراحل بازجوئی در اداره اطلاعات و امنیت عراق، سرانجام به یکی از اردوگاه‌های کمپ رُمادیه به نام اردوگاه شماره نُه منتقل شدیم.
چندی بعد از ورود به اردوگاه متوجه شدیم که ۶۲ نفر دیگر از اسرای ایرانی نیز در همان اردوگاه هستند که از تماس آن‌ها با ما جلوگیری می‌شد و ما دو نفر را در یک سلول به صورت انفرادی نگهداری می‌کردند. از آنجایی که هم عشق و محبت هموطنانمان در دلمان بود و هم از تنهایی و بیکاری و دوری از عزیزانمان بسیار رنج می‌بردیم، در هر ملاقات با فرمانده اردوگاه تقاضای دیدار و ملاقات سایر اسرا را داشتیم. سرانجام بعد از اصرار فراوان موفق شدیم در هفته یک یا دو ملاقات یک ساعته با اسرای آن اردوگاه داشته باشیم.

بر آن‌ها روئیده است. شگفت‌تر این‌که تعداد برگ‌های سبز شده، ۴۳ برگ به تعداد نام‌های آویخته شهیدان بود. به علاوه در تنه اصلی درخت، تَرَک بزرگی ایجاد شده بود و از آن بوی عطری همانند مشک می‌تراوید که سالن را معطر کرده بود.
اکنون چند شاخه بریده و خشک، بیدار شده و از نو سر برآورده بودند و در برابر دیدگان شرکت کنندگان در مراسم سالگرد پیروزی و آزادی و در برابر شهیدان مقاومت که درخت را برای آن‌ها ساخته بودند، به خود می‌بالیدند و به این نیکان افتخار می‌کردند که حامل تصاویر آن‌ها هستند که روحشان در این شاخه خشک، حیات دمیده تا شاخه‌هایش به تعداد نام شهیدان، برگ سبز برویاند.
پس از آن که درخت این کرامت را از خود بروز داد، در وسط سالن شهیدان شهر در کنار نماد آزادی قرار داده شد، تا زیارت‌گاهی باشد برای هزاران نفر که هر روزه از گوشه و کنار و از جاهای گوناگون به دیدن آن می‌آیند؛ از نمایندگان، وزیران، قضات، رئیسان شوراهای شهر، عالمان دین، دانشمندان کشاورزی و گیاه‌شناسی و خاک‌شناسی، آکادمیسین‌ها و روزنامه‌نگاران محلی و بین‌المللی. این خبر بزرگ وقتی به دو زبان عربی و انگلیسی در ۶۸۱ پایگاه مختلف اینترنتی منتشر شد، میلیون‌ها نفر آن را دیدند.
اکنون کرامت شهیدان بر شاخه‌های درخت خشک که نامشان را بر خود داشت، آشکار شده بود؛ پس از آن‌که پژواک پیروزیشان با جهادشان پیچید، چشمان دشمن بر شکست خود باز شد. اینجا پیروزی، همانند کوه‌های بلند، سرافراز است و بار دیگر این برگ‌های سبز نشان از نصرت الهی دارد.^۱