۱۳۴.روايت شده است كه چهار تن از راهبان نزد على عليه السلام آمدند تا او را بيازمايند .گفتند معناى واحدى را با لفظ واحدى از او مى پرسيم ، اگر پاسخ واحدى داد ، وى ناقص است . يكى از آنها داخل شد و پرسيد : گردآورى مال بهتر است يا گردآورى دانش ؟ فرمود : البته گردآورى دانش ؛ زيرا مال با دهش ، كاهش گيرد ولى دانش ، افزايش يابد . فرد دوم وارد شد و همين را پرسيد . حضرت پاسخ داد : البته دانش؛ چرا كه دانش ، دارنده اش را نگهدارى مى كند و دارنده مال به نگهدارى مالش مشغول است . آنگاه سومى داخل شد و همين پرسش را كرد . حضرت فرمود : البته دانش ؛ زيرا آن كس كه به گردآورى دانش پردازد ، فروتنى اش افزون شود و آن كس كه به جمع آورى مال سرگرم شود ، تكبرش فزون گردد . آن گاه فرد چهارم وارد شد و همان سؤال را طرح كرد . امام فرمود : البته دانش بهتر است؛ زيرا كسى كه در گردآورى دانش بكوشد ، دوستانش زياد شوند و آنكه به ثروت اندوزى پردازد ، دشمنانش فراوان گردند .

۱۳۵.امام على عليه السلامـ در اشعار منسوب به ايشانـ :

به قسمت خداى جبّارخشنودشديمما را دانش و دشمنان را مال
همانا مال بزودى نابود گرددولى دانش ، همواره ماندگار است .

ر . ك : ص ۲۹۱ «جستجوى دانش از طلب مال ، واجب تر است» .

۱۳۴.رُوِيَ أنَّ أربَعَةً مِنَ الرَّهبانِيَّةِ أتَوا عَلِيّا عليه السلام لِيَمتَحِنوهُ ، فَقالوا :نَسأَ لُهُ عَن مَعنًى واحِدٍ بِلَفظٍ واحِدٍ ، فَإِن أجابَ بِجَوابٍ واحِدٍ فَهُوَ ناقِصٌ ، فَدَخَلَ واحِدٌ وقالَ : أجَمعُ المالِ أفضَلُ أم جَمعُ العِلمِ؟ فَقالَ : بَل جَمعُ العِلمِ ؛ لِأَنَّ المالَ يَنقُصُ بِالإِنفاقِ والعِلمُ يَزدادُ ؛ ثُمَّ دَخَلَ الثّاني فَسَأَ لَهُ مِثلَ ذلِكَ ، فَقالَ : بَلِ العِلمِ ؛ إذِ العِلمُ يَحفَظُ صاحِبَهُ وصاحِبُ المالِ يَحفَظُ مالَهُ ؛ ثُمَّ دَخَلَ الثّالِثُ فَسَأَلَهُ كَذلِكَ ، فَقالَ : بَلِ العِلمِ ؛ لِأَنَّ مَن جَمَعَ العِلمَ يَزدادُ تَواضُعُهُ ، ومَن جَمَعَ المالَ يَزدادُ تَكَبُّرُهُ ؛ ثُمَّ دَخَلَ الرّابِعُ وسَأَلَهُ كَذلِكَ ، وقالَ : بَلِ العِلمِ ؛ لِأَنَّ مَن جَمَعَ العِلمَ يَزدادُ أحِبّاؤُهُ ، ومَن جَمَعَ المالَ يَزدادُ أعداؤُهُ ^۱ .

۱۳۵.مِمّا يُنسَبُ إلَى الإِمامِ عَلِيٍّ عليه السلام :
رَضينا قِسمَةَ الجَبّارِ فينالَنا عِلمٌ ولِلأَعداءِ مالُ
فَإِنَّ المالَ يَفنى عَن قَريبٍوإنَّ العِلمَ باقٍ لا يَزالُ ^۲