حديث

۵۴۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه به آنچه مى داند عمل كند ، خداوند دانش آنچه را نمى داند به او ارزانى مى دارد .

۵۴۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه دانشى را فراگرفت ، خداوند پاداشش را تمام مى گرداند و آنكه فرا گرفت و عمل كرد ، خداوند آنچه را ندانسته به او مى آموزد .

۵۴۸.امام على عليه السلام :هيچ چيزى مانند عمل ، دانش را رشد نمى دهد .

۵۴۹.امام زين العابدين عليه السلام :عمل ظرف فهم است .

۵۵۰.امام صادق عليه السلام :هر كه به آنچه مى داند عمل كند ، از آنچه نمى داند كفايت مى كند .

ر . ك : ص ۶۷ «شرط عمل» / ص ۸۵ «عمل» / ص ۵۴۵ «عمل»
و ص ۵۹۱ «عمل نكردن» / ص ۶۶۳ «دانشمندان بد» .

۴ / ۶

نماز

۵۵۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :براى نمازگزار ، محبّت فرشتگان و هدايت و ايمان و نور معرفت است .

۵۵۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :نماز شب ، مايه خشنودى پروردگار و محبّت فرشتگان ، سنّت پيامبران ، نور معرفت و ريشه ايمان است .

۵۵۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه بنده در دل شب با مولاى خود خلوت كند و به مناجات پردازد ، خداوند نور را در دلش استوار سازد و آنگاه كه مى گويد : پروردگارا! پروردگارا! خداى پر عظمت ندا مى دهد : لبّيك اى بنده من! بخواه تا بدهم و بر من توكّل كن تا كفايتت كنم . سپس خداى پر عظمت به فرشتگانش مى گويد : اى فرشتگان من! به بنده ام بنگريد كه در دل شب تيره با من خلوت كرده و حال آنكه بطالت پيشگان سرگرم بيهودگى و غافلان در خواب اند . گواهى دهيد كه من او را آمرزيدم .

الحديث

۵۴۶.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :مَن عَمِلَ بِما يَعلَمُ وَرَّثَهُ اللّهُ عِلمَ ما لَم يَعلَم ^۱ .

۵۴۷.عنه صلى الله عليه و آله :مَن عَلِمَ عِلمًا أتَمَّ اللّهُ لَهُ أجرَهُ ، ومَن تَعَلَّمَ فَعَمِلَ عَلَّمَهُ اللّهُ ما لَم يَعلَم ^۲ .

۵۴۸.الإمام عليّ عليه السلام :ما زَكا العِلمُ بِمِثلِ العَمَلِ بِهِ ^۳ .

۵۴۹.الإمام زين العابدين عليه السلام :العَمَلُ وِعاءُ الفَهم ^۴ .

۵۵۰.الإمام الصادق عليه السلام :مَن عَمِلَ بِما عَلِمَ كُفِيَ ما لَم يَعلَم ^۵ .

۴ / ۶

الصَّلاة

۵۵۱.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :لِلمُصَلّي حُبُّ المَلائِكَةِ ، وهُدًى ، وإيمانٌ ، ونورُ المَعرِفَةِ ^۶ .

۵۵۲.عنه صلى الله عليه و آله :صَلاةُ اللَّيلِ مَرضاةٌ لِلرَّبِّ ، وحُبُّ المَلائِكَةِ ، وسُنَّةُ الأَنبِياءِ ، ونورُ المَعرِفَةِ ، وأصلُ الإِيمانِ ^۷ .

۵۵۳.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّ العَبدَ إذا تَخَلّى بِسَيِّدِهِ في جَوفِ اللَّيلِ المُظلِمِ وناجاهُ أثبَتَ اللّهُ النّورَ في قَلبِهِ ، فَإِذا قالَ : يا رَبِّ يا رَبِّ ، ناداهُ الجَليلُ جَلَّ جَلالُهُ : لَبَّيكَ عَبدي ، سَلني اُعطِكَ ، وتَوَكَّل عَلَيَّ أكفِكَ . ثُمَّ يَقولُ جَلَّ جَلالُهُ لِمَلائِكَتِهِ : يا مَلائِكَتِي ، انظُروا إلى عَبدي فَقَد تَخَلّى بي في جَوفِ اللَّيلِ المُظلِمِ والبَطّالونَ لاهونَ والغافِلونَ نِيامٌ ، اِشهَدوا أنّي قَد غَفَرتُ لَهُ ^۸ .