خويش پرداختهاند . در روايتى از امام صادق عليه السلام نقل شده كه ايشان فرمودهاند :
قرآن ، كلام خداست كه حادثِ غير مخلوق است و در ازل با خداوند نبوده است . خداوند ، برتر و بالاتر از اين است كه در ازل ، چيزى با او باشد . خداوند عزّ و جلّ بود ، در حالى كه هيچ چيزِ شناخته و ناشناختهاى وجود نداشت . خداوند وجود داشت در حالى كه او متكلّم و مريد و متحرّك و فاعل نبود . بلندمرتبه و عزيز است خداوند ما . همه اين صفات ، مقارن حدوث فعل از خداوند ، حادث مى شوند . قرآن ، كلام خدا و غير مخلوق است و در آن ، خبر كسانى آمده است كه پيش از شما بودند و پس از شما خواهند بود . از خداوند بر محمّد ، رسول او ، نازل شده است .۱
شيخ مفيد نيز در اين باره مىگويد كه قرآن ، كلام خدا و وحى اوست و همان گونه كه خداوند متعالْ آن را وصف كرده ، مُحْدَث است ؛ اما با اين حال از آن خوددارى مىكنم كه بگويم مخلوق است و همه اماميه جز اندكى از ايشان بر همين رأى اند .۲
در اندكى از روايات نيز بر خلاف مشهور ، قرآن ظاهراً غيرِ مخلوق معرفى شده است . شيخ صدوق مىفرمايد : «آنچه در قرآن آمده اين است كه قرآن ، كلام وحى و كتاب خداست و هيچ گاه اشاره نشده كه مخلوق است ؛ زيرا مخلوق در لغت ، گاه به معناى مكذوب است ، چنان كه در كتاب الهى آمده : «إِنَّمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَوْثَنًا وَتَخْلُقُونَ إِفْكًا ؛۳ آنچه شما ، غير از خدا ، مىپرستيد ، بتانى بيش نيستند ، و دروغى بر مىسازيد»» .۴
