489
حکمت‌ نامه رضوی جلد اول

۳۰۷. التوحيد- به نقل از حسن بن محمّد نوفلى از امام رضا عليه السلام در مناظره‏اش با جاثَليق نصارا - : [امام عليه السلام فرمود] : «اى مرد نصرانى! از تو سؤالى دارم» . جاثليق گفت: بپرس . اگر پاسخش را بدانم، به شما مى‏گويم .
امام رضا عليه السلام فرمود: «چرا قبول ندارى كه عيسى عليه السلام به اذن خداى عزّ و جلّ مُرده را زنده مى‏كرد؟» . جاثَليق گفت: قبول ندارم ، چون كسى كه مُرده را زنده كند و كور مادرزاد و پيس را شفا دهد ، او خداست و سزاوار پرستش است.
امام رضا عليه السلام فرمود: «يَسَع نيز همانند كارهاى عيسى عليه السلام را مى‏كرد: روى آب راه مى‏رفت، مُرده را زنده مى‏كرد، كور مادرزاد و پيس را شفا مى‏داد و با اين حال، امّتش او را به خدايى نگرفتند و هيچ كس او را به جاى خدا نپرستيد . حِزقيل نبى عليه السلام هم مانند عيسى بن مريم عليه السلام مُرده را زنده كرد. او سى و پنج هزار نفر را كه شصت سال از مرگشان مى‏گذشت، زنده كرد.
امام عليه السلام سپس رو به رأس الجالوت كرد و فرمود: «اى رأس الجالوت! آيا داستان اين جوانان بنى اسرائيل را در تورات مى‏يابى؟! بختُنَّصر، هنگامى كه به بيت المَقدِس حمله كرد ، اين عدّه را از ميان اسيران بنى اسرائيل برگزيد و آنها را با خود به بابِل برد. پس خداوند عزّ و جلّ حِزقيل را سوى آنها فرستاد و او آنها را زنده كرد. اين مطلب در تورات آمده است و تنها كسانى از شما آن را رد مى‏كنند كه كافرند.
رأس الجالوت گفت: اين مطلب را شنيده‏ايم و قبولش داريم. امام عليه السلام فرمود: «راست گفتى» .


حکمت‌ نامه رضوی جلد اول
488

۳۰۷. التوحيد عن الحسن بن محمد النوفلي عن الإمام الرِّضا عليه السلام - فيمَا احتَجَّ بهِ عَلى‏ جاثَليقِ النَّصارى‏ - : يا نَصرانيُّ ، إنّي أسأَلُكَ عَن مَسأَلَةٍ ، قالَ : سَلِ فَإن كانَ عِندي عِلمُها أجَبتُكَ .
قالَ الرِّضا عليه السلام : ما أنكَرتَ أنَّ عيسى‏ كانَ يُحيِي المَوتى‏ بِإِذنِ اللَّهِ عزّ و جلّ ؟ قالَ الجاثَليقُ : أنكَرتُ ذلِكَ مِن قِبَلِ أنَّ مَن أحيَا المَوتى‏ وأبرَأَ الأَكمَهَ وَالأبرَصَ فَهُوَ رَبٌّ مُستَحِقٌّ لِأَن يُعبَدَ .
قالَ الرِّضا عليه السلام : فَإِنَّ اليَسَعَ قَد صَنَعَ مثلَ ما صَنَعَ عيسى‏ ؛ مَشى‏ عَلَى الماءِ ، وأحيَا المَوتى‏ ، وأبرَأَ الأَكمَهَ وَالأبرَصَ ، فَلَم يَتَّخِذهُ اُمَّتُهُ رَبّاً ولَم يَعبُدهُ أحَدٌ مِن دونِ اللَّهِ عزّ و جلّ . ولَقَد صَنَعَ حِزقيلُ النَّبِيُ عليه السلام مِثلَ ما صَنَعَ عيسَى بنُ مَريَمَ عليه السلام فَأَحيا خَمسَةً وثَلاثينَ ألفَ رَجُلٍ مِن بَعدِ مَوتِهِم بِسِتّينَ سَنَةً .
ثُمَّ التَفَتَ إلى‏ رَأسِ الجالوتِ فَقالَ لَهُ : يا رَأسَ الجالوتِ ، أتَجِدُ هؤُلاءِ في شَبابِ بَني إسرائيلَ فِي التَّوراةِ؟! اِختارَهُم بُختَ نَصَّرَ مِن سَبيِ بَني إسرائيلَ حينَ غَزا بَيتَ المَقدِسِ ثُمَّ انصَرَفَ بِهِم إلى‏ بابِلَ ، فَأَرسَلَهُ اللَّهُ عزّ و جلّ إلَيهِم فَأَحياهُم ، هذا فِي التَّوراةِ لا يَدفَعُهُ إلّا كافِرٌ مِنكُم!
قالَ رَأسُ الجالوتِ : قَد سَمِعنا بِهِ و عَرَفناهُ . قالَ : صَدَقتَ .۱

1.التوحيد : ص‏۴۲۲ ح‏۱ ، عيون أخبار الرضا عليه السلام : ج‏۱ ص‏۱۵۹ ح‏۱ وفيه «من أجل» بدل«من قبل» ، الاحتجاج : ج‏۲ ص‏۴۰۷ ح‏۳۰۷ ، بحار الأنوار : ج‏۱۰ ص‏۳۰۲ ح‏۱ .

  • نام منبع :
    حکمت‌ نامه رضوی جلد اول
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری، با همکاری جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1393
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 44953
صفحه از 584
پرینت  ارسال به