ز - بىتابى ابراهيم عليه السلام بر مصيبت حسين عليه السلام
۲۸۷. الخصال- به نقل از فضل بن شادان - : از امام رضا عليه السلام شنيدم كه مىفرمود: «وقتى خداوند عزّ و جلّ به ابراهيم عليه السلام دستور داد به جاى اسماعيل، قوچى را كه برايش فرستاده، سر ببُرد، ابراهيم عليه السلام آرزو كرد كه كاش پسرش اسماعيل را با دست خود، سر مىبُريد و مأمور نشده بود آن قوچ را به جاى پسرش سر ببُرد تا به دلش چيزى باز گردد كه به دلِ پدرى كه عزيزترين فرزندش را با دست خود سر مىبُرد، و با آن، استحقاق بالاترين درجه ثواب بر مصيبت را پيدا كند.
خداوند عزّ و جلّ به او وحى كرد كه: «اى ابراهيم! محبوبترين بندهام در نزد تو كيست؟» .
گفت: پروردگارم! نزد من، آفريدهاى محبوبتر از حبيبت محمّد صلى اللّه عليه و آله نيافريدهاى.
خداوند متعال به او وحى كرد: «آيا او نزد تو محبوبتر است يا خودت؟» .
گفت: او، نزد من، از خودم محبوبتر است.
فرمود: «فرزند او، نزد تو محبوبتر است يا فرزند خودت؟» .
گفت: فرزند او.
فرمود: «سر بُريده شدن فرزند او از سرِ ستم به دست دشمنانش، برايت دردناكتر است يا سر بُريده شدن فرزندت به دست خودت و در راه طاعت من؟» .
گفت: پروردگارا! سر بُريده شدن فرزند او به دست دشمنانش، برايم دردآورتر است.
فرمود: «اى ابراهيم! گروهى كه خود را امّت محمّد مىپندارند، پسرش حسين را پس از او، از سرِ ستم و دشمنى مىكشند، همان گونه كه قوچ را سر مىبُرند و با اين كار، سزاوار خشم من مىشوند» .
ابراهيم عليه السلام ، به سبب آن، بىتابى كرد و قلبش به درد آمد و شروع به گريستن كرد.
خداوند عزّ و جلّ ، وحى فرستاد كه: «اى ابراهيم! من بىتابىات را بر پسرت اسماعيل - اگر او را با دست خود، سر مىبُريدى - ، با بىتابىات بر حسين و كشته شدنش، جايگزين كردم و بالاترين درجه دريافت كنندگان ثواب بر مصيبتها را براى تو مقرّر نمودم» .
اين ، همان سخن خداوند است كه : «و او (اسماعيل) را با قربانىِ بزرگى، باز رهانيديم». و لا حول ولا قوّة الا باللَّه العلى العظيم.
