و شبْ هنگام كه مردم خواب بودند، نماز مىگزارد.
دوم . ابراهيم عليه السلام داراى اين ويژگى بود كه به هيچ نيازمندى، پاسخ منفى نمىداد و از هيچ كس چيزى نمىخواست. از امام باقر عليه السلام نقل شده كه فرمود:
اِتَّخَذَ اللَّه عزّ و جلّ إبراهيمَ خَليلاً لأنّهُ لم يَرُدَّ أحَداً، وَ لَم يَسأل أحَداً غيرَ اللَّه عزّ و جلّ .۱
خداوند عزّ و جلّ ابراهيم را خليل [خود] قرار داد؛ چون دست رد به سينه هيچ حاجتخواهى نزد و از هيچ كس هم جز خداوند عزّ و جلّ چيزى نخواست.
سوم . ابراهيم عليه السلام بسيار سجده مىكرد. نقل شده كه امام صادق عليه السلام در پاسخ شخصى كه از ايشان پرسيد: «چرا خداوند عزّ و جلّ ابراهيم را خليل خود انتخاب كرد؟»، فرمود:
لِكثَرةِ سُجودِهِ عَلَى الأَرضِ.۲
زيرا او بسيار بر زمين ، سجده مىكرد.
چهارم . ابراهيم عليه السلام بسيار بر محمّد و خاندان او، درود مىفرستاد.
راوى اين حديث، عبد العظيم عليه السلام از امام هادى عليه السلام است، همان طور كه گذشت.
گفتنى است كه همه اين احاديث را مرحوم شيخ صدوق در علل الشرائع ، آورده است و تعارضى ميان آنها وجود ندارد؛ زيرا انتخاب ابراهيم عليه السلام به «خليل و دوست خداى سبحان» ، دلايل مختلفى داشته كه در هر حديثى، به يك و يا چند دليل آن، اشاره شده است.
