۱۴۴. رجال الكشّى- به نقل از داوود رِقّى - : به امام رضا عليه السلام گفتم: فدايت شوم! به خدا سوگند كه هرگز در هيچ امرى از امور شما، دودل نگشته‏ام، جز در باره حديثى كه از ذَريح شنيده‏ام كه از امام باقر عليه السلام روايت مى‏كند.
فرمود: «چه حديثى؟».
گفت[م‏]: از او شنيدم كه [از قول امام باقر] عليه السلام مى‏گويد: «هفتمين ما، قائم ماست، اگر خدا بخواهد!».
فرمود: «تو راست مى‏گويى. ذَريح هم راست گفته است. ابو جعفر [امام باقر عليه السلام ]هم راست فرموده است».
[داوود رِقّى گفت:] به خدا سوگند ، دودلى ام بيشتر شد!
سپس امام عليه السلام فرمود: «اى داوود بن ابى خالد! به خدا سوگند كه اگر موسى عليه السلام به آن مرد دانا (خضر عليه السلام ) نگفته بود: «به خواست خدا، مرا از شكيبايان خواهى يافت»، ديگر هرگز از او سؤالى نمى‏كرد. ابو جعفر عليه السلام نيز اگر نمى‏گفت: «اگر خدا بخواهد»، همان مى‏شد كه فرموده بود».^۱
پس به امامت ايشان (امام رضا عليه السلام ) يقين حاصل كردم.^۲

۱۴۵. امام رضا عليه السلام : بدان كه معناى ابداع و مشيّت و اراده، يكى است و نام‏هاى آنها سه تاست.

۱۴۴. رجال الكشّي عن داود الرقّي : قُلتُ لِأبي الحَسَنِ الرِّضا عليه السلام : جُعِلتُ فِداكَ ، إنَّهُ واللَّهِ ما يَلِجُ في صَدري مِن أمرِكَ شَي‏ءٌ ، إلّا حَديثاً سَمِعتُهُ مِن ذَريحٍ يَرويهِ عَن أبي جَعفَرٍ عليه السلام .
قالَ لي : وما هُوَ؟ قالَ : سَمِعتُهُ يَقولُ : سابِعُنا قائِمُنا إن شاءَ اللَّهُ!
قالَ : صَدَقتَ ، وصَدَقَ ذَريحٌ ، وصَدَقَ أبو جَعفَرٍ عليه السلام .
فازدَدتُ واللَّهِ شَكّاً!
ثُمَّ قالَ : يا داودَ بنَ أبي خالِدٍ ، أما واللَّهِ لَولا أنَّ موسى‏ عليه السلام قالَ لِلعالِمِ : «سَتَجِدُنِى إِن شَاءَ اللَّهُ صَابِرًا»^۱ ما سَألَهُ عَن شَي‏ءٍ ، وكَذلِكَ أبو جَعفَرٍ عليه السلام لَولا أن قالَ : «إِن شَاءَ اللَّهُ» لكانَ كَما قالَ .
قالَ : فَقَطَعتُ عَلَيهِ .^۲

۱۴۵. الإمام الرضا عليه السلام : اِعلَم أنَّ الإِبداعَ والمَشيئَةَ والإِرادَةَ مَعناها واحِدٌ ، وأسماؤُها ثَلاثَةٌ .^۳