195
حکمت‌ نامه رضوی جلد اول

۵ . صفت زنده بودن او

۱۳۰. التوحيد- به نقل از يونس بن عبد الرحمان - : به ابو الحسن الرضا عليه السلام گفتم: براى ما چنين روايت شده است كه خدا [عينِ‏] دانايى است و كم‏ترين جهلى در او نيست، زندگى‏اى است كه در او مرگى نيست و روشنايى‏اى است به دور از هر تاريكى. فرمود: «چنين است او» .

۶ . صفت شنوا بودن او

۱۳۱. امام رضا عليه السلام : پروردگار ما شنوا ناميده شده ، نه به اين معنا كه سوراخ گوشى دارد كه با آن [فقط] صدا را مى‏شنود، ولى با آن چيزى را نمى‏بيند؛ مانند ما كه سوراخ گوش داريم و با آن مى‏شنويم، ولى با آن نمى‏توانيم ببينيم ؛ بلكه او، خود، به ما خبر داده است كه هيچ صدايى بر او پوشيده نيست، امّا نه به معنايى كه ما شنوا ناميده مى‏شويم . پس ما [با خدا] در نام شنيدن اشتراك داريم ، ولى معنا متفاوت است.

۱۳۲. امام رضا عليه السلام - در پاسخ مردى كه پرسيد: در باره اين سخنتان كه «او لطيف و شنواست»، برايم بگو - : مى‏گوييم: او شنواست به طورى كه آواهاى آفريدگانش، از عرش تا فرش، از مورچه تا بزرگ‏تر از آن، در خشكى و دريا، بر او پوشيده نمى‏مانَد و زبان‏هاى آنها بر او مشتبه نمى‏گردد. اين جاست كه مى‏گوييم: او شنواست، امّا نه با گوش.

۱۳۳. امام رضا عليه السلام - در توصيف خداوند عزّ و جلّ - : او مى‏شنود با آنچه مى‏بيند و مى‏بيند با آنچه مى‏شنود. بيناست، نه با ديده‏اى همانند ديده آفريدگان، و شنواست ، نه به مانند شنوايىِ شنوندگان... و از آن جا كه زبان‏هاى گونه گون بر او مشتبه نگشته است و شنيدنى‏اى او را از شنيدن [چيز ديگرى‏] باز نداشته، گفتيم: شنواست، امّا نه مانند شنوايىِ شنوندگان.


حکمت‌ نامه رضوی جلد اول
194

۵ . صِفَةُ حَياتِهِ‏

۱۳۰. التوحيد عن يونس بن عبد الرحمن : قُلتُ لِأبي الحَسَنِ الرِّضا عليه السلام : رُوّينا أنَّ اللَّهَ عِلمٌ لا جَهلَ فيهِ ، حَياةٌ لا مَوتَ فيهِ ، نورٌ لا ظُلمَةَ فيهِ .
قالَ : كَذلِكَ هُوَ .۱

۶ . صِفَةُ سَمعِهِ‏

۱۳۱. الإمام الرضا عليه السلام : سُمّيَ رَبُّنا «سَميعاً» : لا بِخَرتٍ فيهِ يَسمَعُ بِهِ الصَّوتَ ولا يُبصِرُ بِهِ كَما أنَّ خَرتَنا الَّذي بِهِ نَسمَعُ لا نَقوى بِهِ عَلَى البَصَرِ ، ولكِنَّهُ أخبَرَ أنَّهُ لا يَخفى عَلَيهِ شَي‏ءٌ مِنَ الأصواتِ ، لَيسَ عَلى حَدِّ ما سُمّينا نَحنُ ؛ فَقَد جَمَعَنا الاِسمُ بِالسَّمعِ واختَلَفَ المَعنى .۲

۱۳۲. الإمام الرضا عليه السلام - لَمّا سَألَهُ رَجُلٌ : فَأخبِرني عَن قَولِكُم : إِنَّهُ لَطيفٌ سَميعٌ . . . ؟ - : قُلنا : إنَّهُ سَميعٌ لا يَخفى عَلَيهِ أصواتُ خَلقِهِ ما بَينَ العَرشِ إِلَى الثَّرى‏ ؛ مِنَ الذَّرَّةِ إلى أكبَرَ مِنها ؛ في بَرِّها وبَحرِها ، ولا تَشتَبِهُ عَلَيهِ لُغاتُها ، فَقُلنا عِندَ ذلِكَ : إنَّهُ سَميعٌ لا بِأُذُنٍ . ۳

۱۳۳. الإمام الرضا عليه السلام - في وَصفِ اللَّهِ عزّ و جلّ - : إِنَّهُ يَسمَعُ بِما يُبصِرُ ، ويَرى بِما يَسمَعُ ؛ بَصيرٌ لا بِعَينٍ مِثلِ عَينِ المَخلوقينَ ، وسَميعٌ لا بِمثلِ سَمعِ السّامِعينَ . . . ولَمّا لَم يَشتَبِه عَلَيهِ ضُروبُ اللُّغاتِ ولَم يَشغَلهُ سَمعٌ عَن سَمعٍ ، قُلنا : سَميعٌ لا مِثلُ سَمعِ السّامِعينَ .۴

1.التوحيد : ص‏۱۳۸ ح‏۱۲و ص‏۱۳۷ ح‏۱۱ ، بحار الأنوار : ج‏۴ ص‏۸۴ ح‏۱۷ .

2.الكافي : ج‏۱ ص‏۱۲۱ ح‏۲ عن عليّ بن محمّد مرسلاً ، التوحيد : ص‏۱۸۸ ح‏۲ ، عيون أخبار الرضا عليه السلام : ج‏۱ ص‏۱۴۷ ح‏۵۰ كلاهما عن الحسين بن خالد وفيهما ، بحار الأنوار : ج‏۴ ص‏۱۷۷ ح‏۵ .

3.التوحيد : ص‏۲۵۲ ح‏۳ ، عيون أخبار الرضا عليه السلام : ج‏۱ ص‏۱۳۳ ح‏۲۸ ، الاحتجاج : ج‏۲ ص‏۳۵۶ ح‏۲۸۱ كلّها عن محمّد بن عبد اللَّه الخراساني خادم الرضا عليه السلام ، بحار الأنوار : ج‏۴ ص‏۱۷۶ ح‏۴ .

4.التوحيد : ص‏۶۵ ح‏۱۸ عن الفتح بن يزيد الجرجاني ، بحار الأنوار : ج‏۴ ص‏۲۹۳ ح‏۲۱ .

  • نام منبع :
    حکمت‌ نامه رضوی جلد اول
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری، با همکاری جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1393
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 44606
صفحه از 584
پرینت  ارسال به