ج - نامهاى تكوينى
۱۱۵. امام رضا عليه السلام : هر گاه سختىاى به شما رسيد، به واسطه ما از خدا كمك بجوييد. اين ، همان فرموده خداست كه: «و از آنِ خداست، نامهاى نيكو. پس او را به آنها بخوانيد». امام صادق عليه السلام فرمود: «سوگند به خدا كه اين نامهاى نيكو، ماييم و از هيچ كس ، [عملى و طاعتى] جز با شناخت ما پذيرفته نمىشود» . پس او را به آنها بخوانيد.
د - اسم اعظم
۱۱۶. امام رضا عليه السلام : هر كس بعد از نماز صبح ، صد مرتبه بگويد: «بسم اللَّه الرحمن الرحيم. لا حول و لا قوّة إلّا باللَّه العلىّ العظيم؛ به نام خداوند مهرگستر مهربان. هيچ نيرو و توانى نيست، مگر به واسطه خداى والا و بزرگ»، اين به اسم اعظم خدا، از سياهىِ چشم به سفيدى آن، نزديكتر است . اسم اعظم خدا ، داخل اين ذكر است.
۱۱۷. امام رضا عليه السلام : «بِسمِ اللَّهِ الرَّحمَنِ الرَّحيمِ»، به اسم اعظم خدا، نزديكتر از سياهىِ چشم به سفيدى آن است.
۱۱۸. امام رضا عليه السلام : اسم اعظم خدا «يا حىّ يا قيوم (اى زنده، اى پاينده)» است.
ه - آنچه در وصف خدا بايد رعايت كرد
۱ . وصف خدا به آنچه خودش وصف كرده است
۱۱۹. امام جواد عليه السلام : مردى رو به سوى امام رضا عليه السلام گفت: اى پسر پيامبر خدا! پروردگارت را برايم توصيف كن؛ زيرا علمايى كه نزد ما هستند، در آن اختلاف كردهاند.
امام رضا عليه السلام فرمود: «آن كه خدايش را با قياس، توصيف مىكند، هميشه روزگار در اشتباه است و منحرف از راه ، رفته به سوى كژى ، گم كرده راه و گوينده سخنان نازيبا. من خدا را آن گونه مىشناسانم كه خودش شناسانده است: نا ديدنى، و او را آن گونه توصيف مىكنم كه خود ، توصيف كرده: بدون صورت، به حواس، درك نمىشود و به مردمان، تشبيه نمىگردد. شناخته شده است ، بدون تشبيه. در عين دورى، نزديك است، ولى بدون نظير. به آفريدههايش مانند نمىشود و در قضاى خود، ستم نمىكند. مردم، به آن جا كه او مىداند، كشيده مىشوند و بر همان چيزى كه در كتاب نهان (سرنوشت) نوشته شده، راه مىسپارند؛ كارى جز آنچه او مىداند، نمىكنند و جز آن نمىطلبند. پس او نزديك است؛ بى چسبيدن. دور است؛ امّا در دسترس. حقيقت دارد؛ امّا نه در نماد و جسم. يگانه است و بى جزء. به آيهها شناخته مىشود و به نشانهها ثابت مىگردد. پس خدايى جز او نيست كه بزرگ و والاست» .
