۵۹. امام رضا عليه السلام : مؤمن ، كسى است كه چون كار نيك انجام دهد، شادمان شود و هر گاه بدى كند، آمرزش بطلبد و مسلمان ، كسى است كه مسلمانان از دست و زبان او به سلامت باشند. از ما نيست كسى كه همسايهاش، از بدىهاى او در امان نباشد.
۶۰. عيون أخبار الرضا عليه السلام - به نقل از عُبَيد بن هلال - : از امام رضا عليه السلام شنيدم كه مىفرمايد: «من دوست دارم كه مؤمن، محدَّث باشد».
گفتم: محدَّث، يعنى چه؟
فرمود: «يعنى مُفهَّم (تفهيم شده / فهميده)».
۶۱. المحاسن- به نقل از سليمان بن جعفر جعفرى از امام رضا عليه السلام - : اى سليمان! خداوند - تبارك و تعالى - مؤمن را از نور خودش آفريد و آنان را در رحمتش غوطهور ساخت و از آنان بر ولايت ما پيمان گرفت . بنا بر اين، مؤمنان برادرانى از يك پدر و مادرند. پدرشان ، نور است و مادرشان ، رحمت . پس، از روشنبينى مؤمن بترسيد؛ زيرا او با نور خدا كه از آن آفريده شده است، مىبيند.
۶۲. امام رضا عليه السلام - به نقل از پدرانش عليهم السلام از پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله - : مؤمن با نور خدا مىبيند.
۶۳. امام رضا عليه السلام - به نقل از پدرانش عليهم السلام از پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله - : مؤمن را در آسمان چنان مىشناسند كه مرد، زن و فرزندش را مىشناسد. او در نزد خداوند، از فرشته مقرّب هم گرامىتر است.
۶۴. امام رضا عليه السلام - به نقل از پدرانش عليهم السلام از پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله - : اى على! از ارجمندى مؤمن نزد خدا اين است كه براى اجلش وقتى را معيّن نفرموده است، تا زمانى كه قصد شرّ و ستم [به كسى ]كند. پس هر گاه قصد شرّ و ستمى كند، جانش را بستانَد.
