131
حکمت‌ نامه رضوی جلد اول

ر . ك : دانش‏نامه قرآن و حديث : ج ۸ ص ۱۱۳ (فصل يكم : چيزهايى كه ايمان به آنها واجب است) .

۱ / ۵

گونه‏هاى ايمان‏

۴۸. تحف العقول‏- به نقل از فضل - : به ابوالحسن الرضا عليه السلام گفتم: يونس بن عبد الرحمان مى‏گويد : شناخت [و ايمان ]اكتسابى است.
فرمود: «نه . درست نمى‏گويد . خدا [آن را] به هر كس كه بخواهد ، مى‏بخشد . آن را در بعضى پا بر جا مى‏دارد و در بعضى ديگر ، عاريه مى‏گذارد. شناخت [و ايمان ]پا بر جا، آن است كه خداوند ، هرگز آن را سلب نمى‏كند، و عاريه آن است كه به شخصى داده مى‏شود و سپس خداوند ، آن را از او مى‏گيرد» .

۴۹. قرب الإسناد- به نقل از بزنطى - : ابوالحسن الرضا عليه السلام شبى با ما در مسجد خانه معاويه وعده گذاشت . [طبق وعده‏اش ]آمد و سلام كرد و فرمود: «هنگامى كه خداوند - تبارك و تعالى - پيامبرش را از دنيا بُرد، مردم كوشيدند نور خدا را خاموش كنند ؛ امّا خواست خدا اين بود كه نور خود را كامل گردانَد. زمانى هم كه ابو الحسن اوّل (امام كاظم عليه السلام ) در گذشت، على بن ابى حمزه كوشيد نور خدا را خاموش سازد ؛ امّا خواست خدا اين بود كه نورش را كامل گردانَد. خداوند ، شما را به امرى هدايت فرموده كه مردم آن را نمى‏شناسند. پس خدا را براى اين نعمتى كه به شما ارزانى داشته است ، ستايش كنيد. جعفر (امام صادق عليه السلام ) مى‏فرمود: "مستقرّ است و مستودع" مستقر ، همان ايمان استوار و پا بر جاست و مستودع ، ايمان عاريتى . خداوند ، شما را به امرى هدايت فرموده كه مردم آن را نمى‏شناسند . پس خدا را براى اين نعمتى كه به شما ارزانى داشته است، سپاس گوييد».


حکمت‌ نامه رضوی جلد اول
130

راجع : موسوعة معارف الكتاب والسنّة : ج ۵ ص ۱۶۲ (الفصل الأوّل : ما يجب الإيمان به) .

۱ / ۵

أصنافُ الإيمانِ‏

۴۸. تحف العقول عن الفضل : قُلتُ لِأَبي الحَسَنِ الرِّضا عليه السلام : يونُسُ بنُ عَبدِ الرَّحمنِ يَزعُمُ أنَّ المَعرِفَةَ إنَّما هيَ اكتِسابٌ .
قالَ عليه السلام : لا ، ما أصابَ ، إنَّ اللَّهَ يُعطي مَن يَشاءُ ؛ فَمِنهُم مَن يَجعَلُهُ مُستَقَرّاً فيهِ ، ومِنهُم مَن يَجعَلُهُ مُستَودَعاً عِندَهُ . فَأَمّا المُستَقَرُّ : فَالَّذي لا يَسلُبُ اللَّهُ‏۱ ذلِكَ أبَداً ، وأمّا المُستَودَعُ : فَالَّذي يُعطاهُ الرَّجُلُ ثُمَّ يَسلُبُهُ إيّاهُ .۲

۴۹. قرب الإسناد عن البزنطي : وَعَدَنا أبو الحَسَنِ الرِّضا عليه السلام لَيلَةً إلى مَسجِدِ دارِ مُعاويَةَ ، فَجاءَ فَسَلَّمَ ، فَقالَ : إنَّ النّاسَ قَد جَهَدوا عَلى إطفاءِ نورِ اللَّهِ حينَ قَبَضَ اللَّهُ - تَبارَكَ وتَعالى - رَسولَهُ صلى اللّه عليه و آله ، وأبَى اللَّهُ إلّا أن يُتِمَّ نورَهُ ، وقَد جَهَدَ عَليُّ بنُ أبي حَمزَةَ عَلى إطفاءِ نورِ اللَّهِ حينَ مَضى أبو الحَسَنِ الأَوَّلُ عليه السلام ، فَأَبَى اللَّهُ إلّا أن يُتِمَّ نورَهُ ، وقَد هَداكُمُ اللَّهُ لِأَمرٍ جَهِلَهُ النّاسُ ، فَاحمَدوا اللَّهَ عَلى ما مَنَّ عَلَيكُم بِهِ . إنَّ جَعفَراً كانَ يَقولُ : «فَمُستَقَرٌّ ومُستَودَعٌ» فالمُستَقَرُّ : ما ثَبَتَ مِنَ الإيمانِ ، وَالمُستَودَعُ : المُعارُ ، وقَد هَداكُمُ اللَّهُ لِأَمرٍ جَهِلَهُ النّاسُ ، فَاحمَدوا اللَّهَ عَلى ما مَنَّ عَلَيكُم بِهِ .۳

1.في بحار الأنوار : «لا يَسلبه» ، وهو الأنسب .

2.تحف العقول : ص‏۴۴۴ ، بحار الأنوار : ج‏۷۸ ص‏۳۳۷ ح‏۲۰ .

3.قرب الإسناد : ص‏۳۴۷ ح‏۱۲۵۵ ، تفسير العيّاشي : ج‏۱ ص‏۳۷۲ ح‏۷۵ نحوه ، رجال الكشّي : ج‏۲ ص‏۷۴۳ ح‏۸۳۷ ، بحار الأنوار : ج‏۴۹ ص‏۲۶۲ ح‏۵ .

  • نام منبع :
    حکمت‌ نامه رضوی جلد اول
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری، با همکاری جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1393
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 44397
صفحه از 584
پرینت  ارسال به