۱۶ . صفت ديرينگى او
۱۶۰. امام رضا عليه السلام : بدان - خدا تو را نيكى بياموزد - كه خداى - تبارك و تعالى - ، ديرينه است و ديرينگى، صفت اوست كه خردمند را بر اين، رهنمون است كه چيزى پيش از او نبوده است و در جاودانگىاش نيز چيزى با او نيست. پس با اقرار همگان بر اين صفت اعجازگر، بر ما روشن گشت كه چيزى پيش از خدا نبوده و در بقايش نيز چيزى با خدا نيست. و سخن آن كه مدّعى است پيش از او يا همراه او چيزى هست، باطل است؛ زيرا اگر با او در بقايش چيزى مىبود، روا نبود كه او آفريدگارِ آن باشد؛ زيرا آن، همواره با او بوده است. پس چگونه آفريدگارِ كسى باشد كه همواره با او بوده است؟! و اگر پيش از خدا چيزى مىبود، نخستين، آن شىء بود، نه اين (خدا)، و نخستين (آن شىء)، سزاوارتر بود كه آفريدگارِ خدا باشد.
پس او خود را - كه والا و بلندپايه است - با نامهايى وصف كرد و آفريدگان را آن گاه كه آنان را آفريد و به بندگى گرفت و ايشان را آزمود، دعوت نمود كه او را به وسيله آنها بخوانند. پس خود را شنوا، بينا، توانا، قائم، گويا، ظاهر، باطن، لطيف، آگاه، نيرومند، عزّتمند، فرزانه و دانا ناميد.
۱۶۱. امام رضا عليه السلام- در پاسخ به عمران صابى كه از ايشان پرسيد: سرورم! مرا آگاه كن كه: خدا را در ذات، يگانه مىدانيم يا در وصف؟ - : همانا نورِ آغازگرِ يگانه هستىِ نخستين، يكتاست. انبازى ندارد و چيزى با او نيست. يكتاست و دومى با او نيست، و نه دانسته است و نه نادانسته، و نه محكم است و نه متشابه.۱