۹۵. امام رضا عليه السلام - به نقل از پدرانش عليهم السلام از پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله - : پاداش كسى كه خداوند عزّ و جلّ نعمت يكتاپرستى را به او عطا كرده است، چيزى جز بهشت نيست.

۹۶. امام رضا عليه السلام - به نقل از پدرانش عليهم السلام از پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله - : «لا اله إلّا اللّه»، در نزد خداوند، سخنى بزرگ و ارجمند است. هر كس آن را از روى اخلاص بگويد، سزاوار بهشت مى‏شود و هر كس به دروغ [و از سر ناباورى ]آن را بر زبان آورَد، مال و جانش مصون مى‏شود؛ امّا سرانجامش آتش است.

۹۷. امام رضا عليه السلام - به نقل از پدرانش عليهم السلام از پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله - : هر كس در هر ساعتى از شب يا روز بگويد: «معبودى جز خدا نيست»، [اين سخن‏] هر گناهى را كه در نامه اعمال اوست، پاك مى‏كند.

ج - شيرازه توحيد

۹۸. امام رضا عليه السلام : گامِ نخستِ بندگى خدا، شناخت اوست و اساسِ شناخت او، يگانه دانستن اوست و شيرازه يگانه دانستنش، نفى صفات [زايد بر ذات‏] از اوست؛ زيرا خِردها گواهى مى‏دهند كه هر صفتى و موصوفى [مركّب و ]مخلوق است و هر مخلوقى گواهى مى‏دهد كه او را آفريدگارى است كه نه صفت است و نه موصوف، و هر صفت و موصوفى، به برترين بودن يكديگر ، گواهى مى‏دهند و اقتران، گواه بر حدوث است و حدوث، دليل بر ازلى نبودن است؛ چرا كه ازل، حدوث نمى‏پذيرد.

۹۵. الإمام الرضا عن آبائه عليهم السلام عن رسول اللَّه صلى اللّه عليه و آله : ما جَزاءُ مَن أنعَمَ اللَّهُ عزّ و جلّ عَلَيهِ بِالتَّوحيدِ إلَّا الجَنّةُ .^۱

۹۶. الإمام الرضا عن آبائه عليهم السلام عن رسول اللَّه صلى اللّه عليه و آله : إِنَّ «لا إله إِلا اللَّهُ» كَلِمَةٌ عَظيمَةٌ كَريمَةٌ عَلَى اللَّه عزّ و جلّ ، مَن قالَها مُخلِصاً استَوجَبَ الجَنَّةَ ، ومَن قالَها كاذِباً عَصَمَت مالَهُ ودَمَهُ ، وكانَ مَصيرُهُ إلى النّارِ .^۲

۹۷. الإمام الرضا عن آبائه عليهم السلام عن رسول اللَّه صلى اللّه عليه و آله : مَن قالَ : «لا إلهَ إلَّا اللَّهُ» في ساعَةٍ مِن لَيلٍ أو نَهارٍ ، طَلَسَت ما في صَحيفَتِهِ مِنَ السَّيِّئاتِ .^۳

راجع : (من شروط التهليل - الإخلاص) .

ج - نِظامُ التَّوحيدِ

۹۸. الإمام الرضا عليه السلام : أوَّلُ عِبادَةِ اللَّهِ مَعرِفَتُهُ ، وأصلُ مَعرِفَةِ اللَّهِ تَوحيدُهُ ، ونِظامُ تَوحيدِ اللَّهِ نَفيُ الصِّفاتِ عَنهُ ؛ لِشَهادَةِ العُقولِ أنَّ كُلَّ صِفَةٍ ومَوصوفٍ مَخلوقٌ ، وشَهادَةِ كُلِّ مَخلوقٍ أنَّ لَهُ خالِقاً لَيسَ بِصِفَةٍ ولا مَوصوفٍ ، وشَهادَةِ كُلِّ صِفَةٍ ومَوصوفٍ بِالاِقتِرانِ ، وشَهادَةِ الاِقتِرانِ بِالحَدَثِ ، وشَهادَةِ الحَدَثِ بِالاِمتِناعِ مِنَ الأَزَلِ المُمتَنِعِ مِنَ الحَدَثِ .^۴