فصل هشتم : نمونههايى از سرودههاى قرن هشتم
۸ / ۱
ابن يمين فريومدى۱
اى دل ار خواهى گذر بر گلشن دار البقاجهد كن كز پاى خود بيرون كنى خار هوا
ور نمىخواهى كه پاى از راه حق يك سو نهىدست زن در عروه وثقاى شرع مصطفى
راه شرع مصطفى از مرتضى جو ، زان كه نيستشهر علم مصطفى را در ، به غير از مرتضى
مرتضى را دان ولىِّ اهل ايمان تا ابدچون ز ديوان ابد دارد مثال «انّما»
بعد ازو ، در راه دين گر پيشوا خواهى گرفتبهتر از اولاد معصومش نيابى پيشوا
كيستند اولاد او؟ اوّل : حسن وانگه حسينآن كه ايشان را نبى فرمود : امام و مقتدا
بعد از ايشان مقتدا ، سجّاد وانگه باقر استچون گذشتى جعفر و موسى و سبط او ، رضا
پس تقى ، آنگه نقى ، آن گه امام عسكرىبعد از آن مهدى ، كزو گيرد جهان نور و صفا
كردگارا! جان پاك هر يكى زين جمع رااز كرم در صدر فردوس برين دِه متّكا.۲
1.امير محمود بن امير يمين الدوله ظفرايى، از شاعران قرن هشتم هجرى است كه در سال ۶۸۵ ق، در فريومد خراسان، متولّد شد. پدر شاعرش، از طرف سلطان ابو سعيد بهادر، مستوفى خراسان بود. ابن يمين با علاء الدين محمّد به گرگان رفت. سپس به خراسان و هرات، سفر كرد و به مدح امراى سربداران و آل كرت پرداخت. ديوان شعر او در زمان اسارتش در جنگ زواره به غارت رفت و وى دوباره آن را گِرد آورد. وى مذهب شيعه داشت و از ذوق عرفانى برخوردار بود. مجموعه اشعارش به پانزده هزار بيت مىرسد .
2.سيماى مهدى موعود در آئينه نشر فارسى: ص ۸۱ ، به نقل از ديوان اشعار ابن يمين فريومدى : ص ۸ .