۲ / ۴
عبدى كوفى۱
مرا رافضى خواندند وقتى كه دوستىام را نثار آنها كردمو اين بهترين لقبى است كه به من دادهاند.
صلوات خداوند صاحب عرش هر لحظه و پياپىبر پسر فاطمه - كه كاشف الكرب است - فرو مىبارد
و بر دو پسر او كه يكى با سمّ كشنده شهيد شدو ديگرى كه صورتش به خاك افتاد
و بر عبادتپيشه زاهد، سجّاد در پى نفر قبلى استو بر شكافنده دانش كه همترازِ خواست نهايى است
و بر جعفر و پسرش موسى و در پى اورضاى نيكوسيرت ، و جواد عبادتپيشه خستگىناپذير
و هادى و حسن عسكرى ، و مهدى قائم آنان است؛صاحب امرى كه جامه هدايت زبر بر تن كرده است.
كسى كه زمين را از داد پر مىكند، پس از آكنده شدن از بىدادو گمراهان و فتنهگران را نابود مىسازد.
پيشوايى ستبر و سخت كهبه جنگ طغيانگران مىرود با شمشير برّان.