نسخهاى در واتيكان به شماره ۱۲۰۸ دارد .۱
وى از متكلّمان نامدار اهل سنّت است .
۷ . الأربعون حديثاً فى المهدى ، ابو نعيم احمد بن عبد اللَّه اصفهانى (م ۴۳۰ ق) .
از اين رساله ؛ نسخه خطّى در نجف و قم موجود است و برخى مؤلّفان چون سيوطى ، اربلى ، بحرانى و ديگران ، آن را به صورت كامل در كتب خود آوردهاند . اين رساله در قرن دهم توسط مقدّس اردبيلى (م ۹۹۳ ق) و ابو الحسن على بن حسن زوارهاى (م ح ۹۴۷ ق) ، ترجمه شده است . در دوره معاصر نيز حجّت بلاغى ، آن را ترجمه كرده است .۲ اين كتاب با تحقيق على جلالى باقر در نشريه تراثنا (ش ۷۷) به چاپ رسيده است .
وى از عالمان اهل سنّت است .
۸ . المقنع فى الغيبة .
اين كتاب ، نخست به صورت رساله در مجله تراثنا۳ به چاپ رسيد و سپس به صورت مستقل در سال ۱۴۱۶ ق توسط مؤسسه آل البيت چاپ شد .
سيّد مرتضى در اين كتاب ، امامت مهدى عليه السلام را بر پايه دو اصل «لزوم عقلى امامت» و «لزوم عقلى عصمت امام» اثبات مىكند و در ادامه ، از حكمت و فلسفه غيبت سخن مىگويد و تفاوت غيبت با عدم وجود را بيان مىكند .
در پايان اين كتاب، رسالهاى مختصر با عنوان «كتاب الزيادة المكمّل بها كتاب المقنع» از سيّد مرتضى آورده شده كه برخى از زواياى غيبت را روشن مىكند .
۹ . مسألة وجيزة فى الغيبة .
اين اثر در سال ۱۹۵۵ م در بغداد چاپ شد و ترجمه فارسى آن به قلم سيد حسن
1.كتابنامه حضرت مهدى عليه السلام : ج ۲ ص ۶۴۱ .
2.همان : ج ۱ ص ۷۵ و ۲۲۸ و ۲۴۱ .
3.تراثنا : ش ۲۷ ، س ۱۴۱۲ ق .