63
دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد دهم

ونيز از اوست :

من به رهايى از هر چه مى‏ترسم،جز به احمد و على اميدى ندارم‏
و [جز] به دختر پيامبر ، فاطمه پاكو دو فرزند او و امام على [بن الحسن‏
]

و پاك و پاكيزه شكافنده علم خدادر ميان ما محمّد بن على‏
و پسرش جعفر و موسى و مولاى من‏على و او را به بهترين صورت گرامى بدار
و ابو جعفر هم نام رسول خداو بعد پسر پاكش على‏
و پسر او عسكرى و قائمى كه‏حقّ محمّد و على را آشكار مى‏كند.
براى رسيدن به آرمان‏هايم به اينها اميد بسته‏ام‏در روزى كه به پيشگاه خداى والا آورده شوم.۱

۴ / ۲

ابوالقاسم زاهى‏۲

پدران اسباط ، روشنايى دل من هستنددر شب‏ها و صبح‏هايم.
يكى از آنها را مسموم كردند آن هنگام كه‏اشرار او را با دادن سم كشنده، رنجور كردند ،
و كشته شده در طف ، مايه اندوه دلم؛كشته‏اى كه با آن صبرم به پايان رسيد.
سجّاد جوان‏مرد ، و باقر باعظمت‏و صادق كه هم‏وزن وقار و آراستگى است.
سپس كسى كه در بغداد دفن است وقبر و مزار پاكش از من پنهان نگه داشته شده.
از رضا خشنود باش و آن گاه زيارتش كنو برايش سيل‏آسا و فراوان گريه كن‏
و هم‏نام مصطفى ، خاندان والااندوه و پريشانى‏ام پس از او طولانى شد
و بر آن كه در عسكر بود و برايم درى گشوده شداز شدت ياد او
و هم رديف احسان يعنى پيشوايم‏حسن و ركن مستجار
و سرانجام مهدى كه مشتاق اويم‏و حال و هوايم براى او طولانى شده و در انتظار اويم.۳

1.المناقب، ابن شهر آشوب: ج ۱ ص ۳۱۴.

2.على بن اسحاق بن خلف قَطّان بغدادى، نامبردار به «زاهى»، شاعرى نابغه است كه شعرش را به جانبدارى از اهل بيت وحى، اختصاص داد و مذهب اهل بيت عليهم السلام را برگزيد و چنان فراوان در باره آنان شعر سرود كه از زمره شاعران اهل بيت عليهم السلام به حساب مى‏آيد. به جهت استوارى شعر او و زيبايى تشبيه‏ها و خوبى تصويرگرى‏هايش، معجم‏نگاران، چاره‏اى جز ستودنش نديده‏اند. او در سال ۳۱۸ ق، در بغداد، زاده شد و در ۳۵۲ ق يا پس از ۳۶۰ ق از دنيا رفت.

3.المناقب، ابن شهر آشوب: ج ۱ ص ۳۲۶.


دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد دهم
62

۱۹۳۶ . وله أيضا :

لَستُ أرجو النَّجاةَ مِن كُلِّ ماأخشاهُ إلّا بأحمَدَ وعَليٍ‏
وبِبِنتِ النَّبيِّ فاطِمَةَ الطُّهرِوسِبطِيهِ والإمامِ عَليٍ‏
والتَّقيِّ النَّقيِّ باقِرِ عِلمِ‏اللَّهِ فينا مُحَمَّدِ بنِ عَليٍ‏
وابنِهِ جَعفَرَ وموسى ومَولايَ‏عَليٍّ أكرِم بِه مِن عَليٍ‏
وأبي جَعفَرٍ سَميِّ رَسولِ‏اللَّهِ ثُمَّ ابنِهِ الزَّكيٍّ عَليٍ‏
وابنِهِ العَسكَريِّ والقائِمِ المُظهِرِحَقَّي مُحَمَّدٍ وعَليٍ‏
فَبِهِم أرتَجي بُلوغَ الأمانيِ‏يومَ عَرضي عَلى الإلَهِ العَليِّ.

۴ / ۲

أبو القاسم الزاهي ۱

والِدُ الأسباطِ أنوارِ قَلبي‏في مِساي بِهِم وابتِكاري‏
مِنهُم المُسمومُ إذ لَذَعوهُ‏بِذُعافِ السُّمِّ لَذعَ الشِّرارِ
وقَتيلُ الطُّفوفِ يا لَهفَ قَلبي‏لِقَتيلٍ قَلَّ فيهِ اصطِباري‏
والفَتى السَّجّادُ والباقِرُ الأمَجَدُوالصادِقُ خِدنُ الوَقارِ
ثُمَّ مَدفونٌ بِبَغدادَ يَغشى‏قَبرَهُ مِنّي بِطيبِ المَزارِ
والرِّضا فَارِضَ بِهِ ثُمَّ زُرهُ‏وابكِه بِالهاطِلاتِ الغِزارِ
وسَميُّ المُصطَفى يا آلَ نَجدٍطالَ حُزني بَعدَهُ وافتِكاري‏
وعَلى صاحِبِ العَسكَرِ المُفَرَّجُ لي‏بابٌ بِفَرطِ ادِّكاري‏
وأخو الإحسانِ أعني إمامي‏حَسَناً والرُّكنُ ذو المُستَجارِ
ثُمَّ مَهديٌّ إلَيهِ اشتياقي‏طالَ وَجدي بِهِ وانتِظاري.

1.عليّ بن إسحاق بن خلف القطّان البغدادي ، الشهير بالزاهي . شاعر عبقريّ ، تحيّز فى شعره إلى أهل بيت الوحى ودان بمذهبهم ، وأكثر شعره فيهم بحيث عدّ فى طبقة المجاهدين من شعرائهم ، ولجزالة شعره وجودة تشبيهه وحسن تصويره ، لم يدع لأرباب المعاجم منتدحا من إطرائه . ولد سنة ۳۱۸ ق ، وتوفّى ببغداد سنة ۳۵۲ ق ، وقيل : بعد سنة ۳۶۰ ق (راجع : الغدير : ج ۳ ص ۳۹۱) .

  • نام منبع :
    دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد دهم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همکاری محمّد کاظم طباطبایی و جمعی از پژوهشگران، ترجمه: عبدالهادی مسعودی
    تعداد جلد :
    10
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1393
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 23222
صفحه از 367
پرینت  ارسال به