127
دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد دهم

دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد دهم
126

۱۱ / ۲

حكيم شفايى اصفهانى‏۱

اى به لباسِ فرشته روحِ مجرّدجلوه‏گرى در ميان هر دو مُرَدّد
دستِ كليمت به آستين مُتوارى‏۲پاى خيالت به چينِ زلف مُقيّد
ديده محجوبِ من به روز وصالت‏پرتو خورشيدِ صَيف‏۳ و ديده اَرْمَد۴
خوش‏قلمِ صُنعْ بر حواشىِ رويت‏صد رقمِ عنبرين كشيده به يك مَد
لاجرم اينك خطى‏است در كفِ حُسنت‏كآمده‏ام بر بُتانِ شهر سرآمد
چين جبينت به روى مُصحَفِ خوبى‏شانه تشديد بر حروفِ مُشدّد
ديده خوبان به وصفِ چشم سياهت‏يك به يك آغشته دفترى است مُجلّد
دردِ تو موسى و سينه وادى اَيْمَن‏۵يادِ تو بِلقيس‏۶ و ديده صَرحِ مُمَرّد۷
دست در آغوش چون دو يارِ موافق‏زخمِ كهن در كنارِ داغِ مجدّد
سايه زلف تو همچو رحمتِ ايزدبر سرِ زنهاريانِ‏۸ عشق مُخَلّد۹
بر زده دامان هزار سرو چو قدّت‏راست بگويم يكى نبود چو آن قد
سر چو صبا از شِكنجِ طرّه‏۱۰ نپيچم‏گر شودم قد به سان زلف مُجَعَّد۱۱
زلف تو قدرِ دل شكسته نداندكاش كه از دست او برون بردَش خَدّ۱۲
لطف تو يا رب بوَد به حال «شفائى»همچو عطاياى قطبِ وقت‏۱۳ مؤبَّد۱۴
صاحبِ عالم محمّد بن حسن آنك‏علمِ على دارد و كمال محمّد.۱۵

1.حكيم شرف الدين حسن ، طبيب و شاعر ، متخلّص به «شفايى» ، در سال ۹۶۶ ق در اصفهان متولد شد . وى از عالمان و پزشكان مشهور زمان خود در اصفهان بود و نزد خاص و عام و نيز در دستگاه حكومت حرمت بسيار داشت . در فنّ شعر توانا و از شاعران برجسته اين دوره به شمار مى‏رفت . از آثار اوست : كليات اشعار و ديوان شعر . وى در سال ۱۰۳۷ ق درگذشت (تاريخ ادبيات در ايران : ج ۵ ص ۱۰۷۵ ، تذكره نصر آبادى : ص ۲۱۱) .

2.متوارى : پوشيده شده ، پنهان گشته .

3.صَيف : تابستان ، گرما .

4.ارمد : كسى كه چشم او درد مى‏كند .

5.وادى ايمن : صحرايى كه موسى عليه السلام با همسر خود در آن گذر مى‏كردند . ناگهان از دور، روشنى‏اى به نظر آمد كه از درختى پديد مى‏آمد و نخستين مأموريت موسى عليه السلام از اين جا آغاز شد .

6.بلقيس : زنى زيبا و فرمانرواى شهر سبا كه به حضرت سليمان ايمان آورد .

7.صَرح مُمَرّد : قصر سليمان عليه السلام كه عرصه آن از بلور ساخته شده بود . اشاره است به آيه «... وقال إنَّهُ صَرحٌ مُمَرَّدٌ مِن قَواريرَ ...» (نمل : آيه ۴۴) . بنا بر اين آيه ، هنگامى كه بلقيس وارد قصر سليمان شد ، كف بلورين قصر را آب پنداشت و پاچه از ساق بالا زد .

8.زنهارى : كسى كه در امان و در پناه كسى است .

9.مُخلّد : جاويد ، جاويدان .

10.طرّه : موى پيشانى ، زلف .

11.مجعّد : پيچيده ، تابدار .

12.خَد : روى ، رخسار ، گونه .

13.قطب وقت : منظور صاحب الزمان عليه السلام است .

14.مؤبّد : ابدى ، پايدار .

15.ديوان شفايى: ص ۴۶، دانش‏نامه شعر مهدوى: ج ۱ ص ۹۳.

  • نام منبع :
    دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد دهم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همکاری محمّد کاظم طباطبایی و جمعی از پژوهشگران، ترجمه: عبدالهادی مسعودی
    تعداد جلد :
    10
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1393
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 23179
صفحه از 367
پرینت  ارسال به