۹ / ۹
لطف اللَّه نيشابورى۱
آخر مَهِ خورشيدْ ضو، فرمانده فرمان شنواسلاميان را پيشرو آخر زمان را پيشوا
آن مهدى صاحبزمان، آن قائم صاحبمكانآن خسرو صاحبقرآن، آن منعم صاحبعطا
اى حجّت دين هدى حكم تو را جانها فدادر ده ظهورت را ندا بيرون خرام از متّكا
برگير رسم بد زره، بر تخت دين زن تكيه گهچون صبح صادق كش سپه، بربام گردون زن لوا
غلغل به عالم درفكن، گردنكشان را سرفكنبيخ مخالف برفكن، درد موافق كن دوا
سرهاى سرداران نگر، خاك رهت را پى سپردر حال خلقان كن نظر، در كار ايشان ده نوا.۲
1.لطف اللَّه نيشابورى ملقب به مولانا (م ۸۱۶ق) از شاعران ايرانى در قرن هشتم و آغاز قرن نهم هجرى بودهاست. او از نام خويش براى تخلّص شعرىاش سود مىجسته و «لطف» تخلص مىكردهاست. لطف اللَّه هم عصر با شاهرخ تيمورى بودهاست. او از سرايندگان نامور شيعى در روزگار خود بوده و اشعار او در منقبت ائمّه، بويژه امام على عليه السلام مشهور است .
2.تشيّع وولاى اهل بيت در ادب فارسى قديم: ص ۶۵ .