۱. به کودکان (بسته به سن کودک) ماهانه یا هفتگی پول جیبی بدهید تا یاد بگیرد پول را بودجهبندی کند.
۲. از او بخواهید لوازمی را که قصد خرید آنها را دارد یادداشت یا ترسیم کند و چند روز قبل از اینکه آنها را بخرد، این برگه را در جایی نصب کند.
۳. از او بخواهید با پول خودش، وسایل سرگرمی و مواد غیرضروری را تهیه کند. به او قرض ندهید.
۴. به او کمک کنید تا یک حساب پسانداز باز کند، به طوری که بتواند پول و مخارجش را بررسی کند.
۵. از او بخواهید بخشی از پول توجیبیاش را به انتخاب خود برای کارهای نیکوکارانه خرج کند.
۶. با خرید وسایل بیهوده و نسنجیده موافقت نکنید و تسلیم نشوید.
۴ ـ ۵. دوراندیشی
همانگونه که قبلاً اشاره شد، خویشتنداری سازوکارهای متفاوتی دارد که از جمله آنها سازوکار «انتظار پیامد» است؛ یعنی فرد به عواقب کاری که انجام میدهد حساس باشد. در ادبیات آموزههای دینی، حزم و دوراندیشی است که به این حالت نسبتاً پایدار روانی اشاره دارد. امام صادق علیه السلام لازمه دوراندیشی را پرداختن به عاقبت کار میداند و میفرماید: «کسی که به عواقب امر ننگرد دوراندیش نیست»۱ (طوسی، ۱۴۱۴: ۳۰۱). این توانمندی عقلی قلمروهای مختلفی دارد که نسبت به قلمرو شهوت، توان سنجش و بررسی پیامد ارضا را به دست میدهد. از اینرو دوراندیشی به عنوان یکی از سازوکارهای خویشتنداری عامل مهم نگهدارنده در موقعیتهای وسوسهانگیز محسوب میشود.
سازوکار دوراندیشی مانند بسیاری از توانمندیهای دیگر عقل اخلاقی نیاز به رشد و شکوفایی دارد. آنچه افراد فرا میگیرند تا در لحظات وسوسهانگیز به خودشان بگویند، عامل