مرحله اول: قبل از ازدواج که فقط مشتمل بر حفظ خویشتنداری جنسی است؛
مرحله دوم: پس از ازدواج که همچنان بر حفظ خویشتنداری جنسی در برابر ناپاکی تأکید میشود؛ با این تفاوت که بسیاری از سختیهای خویشتنداری با ارضای نیاز جنسی در چارچوب ازدواج برطرف میشود. از اینرو، آن را مرحله «همآیندی ازدواج و عفتورزی» میخوانیم.
۳ ـ ۱. تنظیم رفتار جنسی در ازدواج
یکی از شایعترین نگاهها به ازدواج، نگاه جنسی است. بر اساس این دیدگاه، ارضای غریزه جنسی مهمترین چیزی است که در ازدواج اتفاق میافتد، تا آنجا که برخی ازدواج را با پیوند جنسی تعریف میکنند. آنتونی گیدنز ازدواج را «پیوند جنسیِ» دو نفر بزرگسال میداند که این پیوند از نظر اجتماعی پسندیده و به رسمیت شناختهشده است (بستان، ۱۳۸۳). البته در برخی آموزههای اسلامی نیز به موضوع ارضای جنسی توجه شده است؛ روایاتی که کارآمدی روابط زناشویی و اهمیت ارضای نیاز جنسی همسران را توجه داده است. اما نباید اشتباه کنیم که ارضای نیاز جنسی هدف اصلی ازدواج (بهویژه ازدواج دائم) نیست، بلکه از جمله کارکردهای ازدواج محسوب میشود. اگر ملاک ازدواج، ارضای غریزه جنسی بود، میشد آن را در غیرازدواج برآورده کرد، یا از ابتدا فقط ازدواج موقت تشریع میشد و به ازدواج دائم چنان اهمیتی داده نمیشد.
به نظر میرسد، هدف اساسی از تشکیل خانواده، بر دو محور «همسران» و «فرزندان» استوار است (پسندیده، ۱۳۹۰). غرض ازدواج در محور همسران، «سکونت و آرامش» است که با ارضای نیاز جنسی همسران مرتبط است. در قرآن کریم (روم: ۲۱) این موضوع از نشانههای خداوند شمرده شده است که انسان در دو شکل زن و مرد، زوج آفریده شدهاند تا نیازهای یکدیگر را تأمین کنند و آرامش بگیرند.۱ در محور فرزندان، «تربیت نسل توحیدی» غرض