اصالت بخشي روايات شيعه، دستيابي به روايات ائمه علیهم السلام، افزايش اعتبار احاديث، جبران ضعف روايات، تأييد ديدگاه‌ها و روايات شيعه، نقل مناقب اهل‌بيت از طرق اهل‌سنّت، تصحيح و فهم روايات شيعي و همچنين تفسير و فهم بهتر آيات اشاره کرد.
اين نکته را نيز نبايد از ذهن دور داشت که مراجعه به منابع روايي اهل‌سنّت در نقل روايات ايشان نه به معناي وجود ضعف‌ها و کاستي‌هايي در روايات تفسيري شيعه است، بلکه ـ چنان كه گفته آمد ـ استفاده از احاديث اهل‌سنّت در فهم بهتر آيات و همچنين روايات تفسيري شيعه کارآمد است.
كتابنامه
ـ روش علامه طباطبايي در تفسير الميزان، علي اوسي، ترجمه: سيد حسن ميرجليلي، تهران: مركز چاپ و نشر سازمان تبليغات اسلامي، اول، ۱۳۷۰ش.
ـ روش‌شناسي قرآن، علي‌اكبر بابايي و همكاران، زير نظر: محمود رجبي، تهران: انتشارات سمت و پژوهشكده حوزه و دانشگاه، اول، ۱۳۷۹ش.
ـ روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن، ابوالفتوح حسين بن علي رازي، تحقيق: محمد جعفر ياحقي و محمد مهدي ناصح، مشهد: بنياد پژوهش‌هاي اسلامي آستان قدس رضوي، ۱۴۰۸ق.
ـ نقش تقيه در استنباط، نعمت‌الله صفري فروشاني، قم: بوستان كتاب، اول، ۱۳۸۱ش.
ـ تفسير منهج الصادقين في الزام المخالفين، ملا فتح‌الله كاشاني، تهران: كتابفروشي محمدحسن علمي، ۱۳۳۶ش.
ـ تاريخ قرآن، محمدهادي معرفت، تهران: انتشارات سمت، ۱۳۸۱ش.
ـ تفسير و مفسران، محمدهادي معرفت، قم: مؤسسه فرهنگي تمهيد، اول، ۱۳۷۹ش.
ـ تفسير نمونه، ناصر مكارم شيرازي، تهران: دارالكتب الاسلامية، ۱۳۷۴ش.
ـ المصنف، عبدالله بن محمد ابن ابي‌شيبه كوفي، تحقيق: سعيد لحام، بيروت: دارالفكر، اول، ۱۴۰۹ق/ ۱۹۸۹م.
ـ الفقه المنسوب للامام الرضا( و المشتهر ب فقه الرضا، ابن‌بابويه، مشهد: المؤتمر العالمي للامام الرضا(، اول، ۱۴۰۶ق.
ـ مسند احمد، احمد بن حنبل، بيروت: دار صادر، بي‌تا.
ـ تاريخ مدينة دمشق، علي بن حسن ابن‌عساكر، تحقيق: علي شيري، بيروت: دارالفكر، ۱۴۱۵ق.
ـ البداية و النهاية، ابن‌كثير دمشقي، تحقيق: علي شيري، بيروت: دار احياء التراث العربي، اول، ۱۴۰۸ق/ ۱۹۸۸م.
ـ تفسير القرآن العظيم، اسماعيل ابن‌كثير، تحقيق: يوسف عبدالرحمن مرعشلي، بيروت: لبنان، ۱۴۱۲ق/ ۱۹۹۵م.
ـ زبدة البيان في احكام القرآن، احمد بن محمد اردبيلي، تحقيق: محمدباقر بهبودي، تهران: المكتبة المرتضوية، بي‌تا.
